Ég vinn við það að horfa á kvikmyndir sem dagskrárstjóri fyrir menningarhúsið Bíó Paradís og hef óbilandi áhuga á þeirri list að segja sögu í kvikmyndaformi. Ég fer reglulega á alþjóðlegar kvikmyndahátíðir og reyni að horfa á íslenskar kvikmyndir líka, nýtt efni sem kemur út á ári hverju. Ég lít á þetta sem alger forréttindi þar sem ég er í raun að vinna við það sem ég elska. Kvikmyndagerð er eitt stórbrotnasta söguform sem til er, þar sem svo margar listgreinar koma að og svo framvegis.
En bara svona til að nefna „guilty pleasure“-efni sem ég horfi á þá eru það til dæmis þættir eins og Biggest Loser Australia (það er frekar gamalt efni), Hoarders, þar sem fylgst er með fólki með mismunandi söfnunaráráttu, alls konar glæpaþættir sem fjalla um morð, mannshvörf og þá sérstaklega heimildamyndir um mál þar sem slóðin er köld en rannsókn er hafin á nýjan leik. Ég er til dæmis sérstaklega spennt fyrir framhaldi á heimildamyndaþáttunum á The Staircase sem eru væntanlegir á NETFLIX núna í byrjun júní. Það er alveg með ævintýralegum ólíkindum hvað raunveruleikinn er fáránlegri en skáldskapur. Ég var til dæmis ein af þeim sem stóðu með öndina í hálsinum þegar mál danska vísindamannsins og kafbátsmorðið kom upp, og bíð þess því spennt að einhver geri heimildamynd um það mál.
Annars, bara til að bæta því við, þá er ég formaður fullorðins aðdáendaklúbbs SKAM á Íslandi og stóð til dæmis fyrir því að sýna síðasta þáttinn í samstarfi við RÚV – áður en þátturinn kom á vef RÚV og hélt sturlað partí hér í Bíó Paradís, þar sem var aldurstakmark inn. En ég hef ekki enn horft á amerísku endurgerðina en þættirnir eru nú sýndir í endurgerð í ýmsum löndum.
