Bryndís Eva Ásmundsdóttir pistlahöfundur var ekki í nokkrum vafa, þegar blaðakona DV spurði hana hvað hún vildi vera í öðru lífi. Friðurinn og mýktin ríkja í útópíska mæðraveldinu hennar Bryndísar. Hér um bil svona væri hitt lífið hennar:
„Í öðru lífi er ég roskin, mjúk og leggjalöng Bonobo-apamamma, fullkomlega zenuð og sæl í útópíska samfélaginu mínu á bökkum Kongó.
Hér er hefð fyrir hinu æðrulausa mæðraveldi, kvenorkan ræður ríkjum og valdið er mjúkt. Við höfum heyrt útundan okkur hvernig feðraveldið hefur farið með náfrændur okkar, simpansa og menn, og afþökkum hjartanlega ósköpin þau.
Þrátt fyrir að dagarnir okkar fari ekki í landvinninga og valdabaráttu höfum við ýmislegt fyrir stafni, ríslum okkur við eitt og annað í hversdeginum. Í dag hef ég hugsað mér að sulla í ánni í um það bil klukkustund og íhuga, síðan finn ég kannski fallegan stein. Systursonur minn hefur verið dálítið leiður undanfarið, við frænkurnar reynum að hugga hann eins og best við kunnum.
Hjá okkur eru flestir dagar þjóðhátíð en fíllinn sem stöku sinnum töltir framhjá er ekki bleikur. Hvers kyns ofbeldi er okkur órafjarri, tilheyrir ekki þeirri veröld sem við höfum skapað okkur. Megi hamingjan forða okkur frá frekari þróun í þá áttina.“
