„Nú er stóri dagurinn minn að nálgast, einungis örfáar klukkustundir þar til ég leggst undir hnífinn. Undirbúningurinn hefur gengið eins vel og hægt er að hugsa sér á svo stuttum tíma sem raun ber vitni. Venjulega fær maður 8–10 vikur í undirbúning við uppsetningu á nýju leikriti, fær að kynnast karakternum sínum, skoða hann frá öllum hliðum og leyfa honum að lifa innra með sér fram að frumsýningu,“ þetta sagði Stefán Karl Stefánsson leikari í bréfi sem eiginkona hans, leikkonan Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir las upp í Þjóðleikhúsinu í kvöld.

DV greindi frá því í síðasta mánuði að Stefán hefði verið lagður inn á sjúkrahús vegna krabbameins. Á morgun ætla læknar að framkvæma skurðaðgerð á Stefáni og freista þess að fjarlægja meinið en um flókna og vandasama aðgerð er að ræða. Eftir hana tekur við langt bataferli og lyfjameðferð ef þörf krefur.

Í kvöld var haldin styrktarhátíð af vinum og vandamönnum og fór hún fram í Þjóðleikhúsinu. Steinunn greinir frá því í kvöld að hátíðin hafi verið dásamleg. Þar las Steinunn kveðju frá Stefáni. Þar þakkaði hann og Steinunn fyrir hlýhug og stuðning.

Í ræðunni sem lesin var upp sagði:

„Þetta hlutverk er án efa það lang stærsta sem ég hef tekið að mér, og fékk rétt 13 daga til undirbúnings, martröð leikarans því fyrir hverja frumsýningu dreymir okkur illan draum um að standa óundirbúin á sviðinu, muna hvorki texta né stöður, tjaldið fer frá og röddin brestur. En erfiðleikarnir sem við stöndum frammi fyrir þurfa ekki alltaf að vera martraðarkenndir, ekki heldur einhver verkefni sem við leysum eins og reikningsdæmi þar sem við búum okkur undir það versta og vonum það besta.“

Þá sagði Stefán ennfremur:

„Þetta hlutverk hefur allt til að bera: dramað, alvöruna, svarta húmorinn, blóð, svita og tár með spennu upp á líf og dauða. Það er jú draumur okkar listamanna að standast æfingaferlið og frumsýninguna og fá svo áhorfendur til að rísa úr sætum að lokum og hylla mann sem hetju augnabliksins.“

„En nú er komið að þessu, öðrum þætti af þremur í þessu nýja leikriti. Fyrsti þáttur fór svona, tók djúpa dýfu fyrst en gaf okkur líka von og okkur grunar hvernig verkið endar, að það endi eins og mörg góð verk heimsbókmenntanna þar sem persónur hafa þroskast og heimssýn þeirra er breytt. Nú í öðrum þætti fáum við hið raunverulega drama beint í æð og þá verða öll völd tekin af okkur, leikaranum og áhorfandanum og eins og í bestu sýningunum stöndum við á öndinni og fylgjumst með yfirnáttúrulegri atburðarás sem á endanum færir okkur nær hvert öðru.“