Íslensk börn og ungmenni eru ekki eins góð í að tjá sig á móðurmálinu okkar og áður. Flest nota þau ensk orð í undarlegum hrærigraut við íslenskuna og sum tala bara einfaldlega saman á ensku. Stundum með þykkum, kalifornískum hreim.

Þetta er í sjálfu sér ekki svo undarlegt. Nútímabörn heyra reyndar íslensku talaða í daglega lífinu, en þegar kemur að vali þeirra á afþreyingu er okkar ástkæra ylhýra svo gott sem ósýnilegt og óheyranlegt tungumál.
Þetta breyttist með tilkomu netsins.

Börnin okkar horfa ekki á myndir með íslenskum texta í sjónvarpinu, þau lesa ekki bækur á íslensku uppi í rúmi á kvöldin, hlusta ekki á íslensku talaða í útvarpinu, hvað þá útvarpsleikrit. Meira eða minna allt afþreyingarefni sem nútímabörn taka inn í vitundina er á ensku. Stundum arfalélegri ensku sem þau apa upp eftir misgáfuðum og mishæfileikaríkum dægurstjörnum á YouTube.

Það þarf því ekki að koma á óvart að krakkarnir séu að missa tök á íslenskunni.

Ef við höfum áhuga á því að sporna við þessari þróun þá þarf að gera eitthvað róttækt ekki síðar en strax.
Ungmenni landsins eru ekki að fara að hlamma sér í tungusófann klukkan átta til að horfa á vel þýdda heimildaþætti í Ríkissjónvarpinu að loknum fréttum. Þau munu ekki byrja að lesa Njálu í kvöld eða hlusta spennt á næsta útvarpsleikrit.

Þau eru á YouTube, Instagram og í alls konar tölvuleikjum og þar munu þau halda áfram að leika, læra og skemmta sér næstu árin.

Ef við viljum að Íslendingar framtíðarinnar tali ekki stökkbreytta, illskiljanlega blöndu af íslensk-ensku fuglamáli með kalifornískum hreim þá þurfum við að drífa okkur rakleiðis í rafheima og boða þar fagnaðarerindi frónskunnar í gegnum fróðleik og skemmtun.

Fjallið mun nefnilega ekki mæta Múhameð í þessu tilfelli. Við þurfum öll að koma okkur upp á fjallið.