„Þetta er líklega í eina skipti sem ég notaði ekki bílbelti,“
segir Jón Gunnar Benjamínsson, bóndasonur úr Eyjafirði, stangveiðimaður og forstjóri.
Jón Gunnar rekur ferðaskrifstofu og reynir eftir bestu getu að líta björtum augum á lífið þó hann sé bundinn hjólastól. Tilveran tók snögga breytingu eftir bílslys fyrir rúmum áratug síðan, sem leiddi til þess að Jón Gunnar lamaðist fyrir neðan mitti.
Í ítarlegu viðtali við Morgunblaðið rifjar hann upp þennan versta dag lífs síns. Þetta var í september árið 2007 og hófst allt á gæsaveiðiferð sem Jón Gunnar fór í ásamt tveimur félögum sínum til Vopnafjarðar.
Leiðin lá yfir Hellisheiði og voru vinirnir á ferð í pallbíl gegnum óveður. Strákurinn sem keyrði missti stjórn á bílnum þegar það kom mjög sterk vindhviða undir bílinn sem eiginlega lyfti honum upp. Bíllinn missti allt veggrip og rúlluðu strákarnir niður bratta fjallshlíð, sem leiddi til þess að hann valt.
„Ég var eins og skopparakringla inni í bílnum en hinir tveir voru sem betur fer í beltum og meiddust ekki,“ segir Jón Gunnar. „Það kom í ljós að ósæðin hafði rifnað og það pumpaðist blóð út í brjóstkassann. Mér skilst að læknarnir á Egilsstöðum hafi tekið þá ákvörðun að létta ekki á þessum þrýstingi sem myndaðist, þó að hann væri farinn að valda mér öndunarerfiðleikum. Það varð mér meðal annars til lífs því mér hefði blætt út á stundinni. Þeir hefðu ekki ráðið við neitt.“
Þá var flogið með Jón Gunnar til Reykjavíkur og var hann kominn þangað nokkrum klukkutímum eftir slysið. Mænuskaðinn var það næsta sem læknarnir þurftu að glíma við og var hryggurinn spengdur saman. „Það fóru tveir hryggjarliðir alveg í mask og olli það lömun fyrir neðan mittið,“ segir hann.
„Það kom auðvitað að því að ég þurfti að kyngja þessu og ég grét mikið þarna eina nóttina á gjörgæslunni. Svo grét ég ekki yfir þessu aftur fyrr en ég var kominn á Grensás því það var þá orðið svo raunverulegt; þegar maður var kominn á stað þar sem erfið endurhæfing beið manns. Þá gerði ég þetta upp eina nóttina og grét yfir örlögum mínum og síðan ekki söguna meir. Ég hef ekki grátið síðan út af þessu, ekki eitt tár. Ég tók þá stefnu og hélt henni,“ segir hann.
