Íris Róbertsdóttir, bæjarstjóri Vestmannaeyjabæjar, segir að útgerðarfyrirtæki í Vestmannaeyjum hafi greitt yfir milljarð króna í veiðigjöld á nýloknu fiskveiðiári, sem lauk 1. september, en það er tvöföldun frá árinu á undan. Hún segir við Morgunblaðið í dag að mikilvægt sé að lækka veiðigjöldin, sem hún segir vera landsbyggðarskatt:
„Þessir peningar væru betur komnir hér í Eyjum, þar sem þeir urðu til, en í ríkishítinni. Þennan landsbyggðarskatt verður að lækka og breyta aðferðafræði við álagninguna. Við treystum á að ríkisstjórnin og Alþingi standi við þau loforð í þessum efnum sem gefin voru í vor. Enn sem fyrr erum við í efnahagslegu tilliti auðvitað fyrst og fremst háð sjávarútvegi og þjónustu við hann.“
Í greininni er tekið fram að sjávarútvegurinn sé undirstaða í Eyjum sem sé þriðji stærsti kvótaútgerðarstaður landsins og því ráði það miklu fyrir bæinn hvaða verð fáist fyrir afurðirnar. Því sé mikilvægt, meðan gengið sé hátt, að veiðigjöld séu lækkuð.
Íris leiddi klofningsframboð frá Sjálfstæðisflokknum, Fyrir Heimaey, til sigurs í sveitastjórnarkosningunum í sumar. Hún gekk til samstarfs við Vestmannaeyjarlistann, en segist samt áfram vera Sjálfstæðismaður þrátt fyrir sárindin sem fylgdu í kjölfar klofningsins:
„Já, vissulega fylgdu kosningunum í vor ýmis sárindi enda var mjótt á munum. Nú á fyrstu mánuðum nýs kjörtímabils hefur verið tekist á um margt. Bæjarstjórnarfundir hafa oft verið langir og fjörugir. Ég vil þó ekki trúa öðru en að við komumst yfir þetta því bæjarfulltrúar hafa svipaða sýn á málin og bera hag samfélagsins fyrir brjósti,“ segir Íris sem lengi hefur starfað fyrir Sjálfstæðisflokkinn. „Ég er enn sem fyrr sjálfstæðismaður og styð flokkinn og stefnu hans í landsmálum. Mér líkaði hins vegar ekki hvernig staðið var að framboðsmálum flokksins hér í Eyjum; meginreglu flokksins um prófkjör var hafnað í áttundu kosningunum í röð og fámennur hópur stillti upp á listann. Það kom svo í ljós í kosningunum að mjög margir stuðningsmenn flokksins hér í Eyjum voru á sama máli og ég, sem hefði átt að vera öllum ljóst fyrir. Mér fannst líka skorta á gagnsæi og lýðræðislegt samtal bæjaryfirvalda við íbúana hér í Eyjum. Við þessar aðstæður varð framboðið Fyrir Heimaey til. Ég var hvött til að gefa kost á mér til að leiða listann og vera bæjarstjóraefni hans. Mér fannst ég ekki geta vikist undan þeirri áskorun eins og allt var í pottinn búið.“