Það eru tveir skólar í því hver eigi sök á hruninu, allt eftir því í hvaða aðstöðu menn eru og hvaða hagsmuna þeir eiga að gæta.

Annars vegar að þetta sé sök glæpamanna og glæframanna sem létu greipar sópa.

Hins vegar að þetta sé sök stjórnvalda, eftirlitsstofnana og embættismannakerfis sem lét reka á reiðanum.

Ætli það sé ekki eins og oft – að sannleikurinn sé einhvers staðar þarna á milli.

Hafii þetta eingöngu verið sök glæpa- og glæfralýðs, þá er spurningin hver hleypti þeim inn og hver leyfði þeim að fara sínu fram svo lengi, uns allt var í óefni komið.

Og þá er líka spurning um sjálft kerfið, sjálfa stefnuna, þann kapítalisma sem margir hafa trúað á. Eru þá ekki einhverjar stórkostlegar brotalamir í honum? Ætti þá ekki að fara fram stórt hugmyndalegt uppgjör?