Þetta er viðkvæmt mál.
En þetta er það sama og sveitarstjórnafólk sem ég ræddi við norðanlands í sumar hafði áhyggjur af.
Að hér færi að myndast bótafólk.
Fólk sem teldi sjálfsagt að vera á atvinnuleysisbótum, enda væru þær í ýmsum tilvikum hærri en laun á vinnumarkaði og lífið þægilegra á þeim.
Eða að vinna eitthvað smá svart – og vera líka á atvinnuleysisbótum.
Þetta er líklega mál sem þarf að rannsaka betur. Gott væri til dæmis að vita hversu margir útlendingar sem voru hér að vinna – oft í láglaunastörfum – hafa snúið til síns heima.
Og hvort Íslendingar hafi að einhverju leyti tekið við störfum þeirra – eða boðist þau.
En atvinnuleysi upp á tíu prósent getur hæglega beytt viðhorfum til vinnu í þá veru að það sé sjálfsagt mál að vera án atvinnu og á bótum.