Svona hefst pistill sem Óttar Guðmundsson skrifar á Vísi. Í pistlinum gagnrýnir Óttar það sem kallað hefur verið pólitískur rétttrúnaður en hann segir þjóðina verða leiðinlegri með hverjum degi sem líður.
„Menn eru sífellt að móðga einhvern sem fer beina leið á netmiðlana og ásakar viðkomandi fyrir rasisma, kvenfyrirlitningu, hommahatur eða afneitun á umhverfisvandanum. Netið hefnir sín síðan grimmilega á hverjum þeim sem ekki fylgir óskráðum leikreglum þess.“
Óttar segir að tíðarandi nútímasamfélags geri grófar svívirðingar og hótanir fullkomlega eðlilegar.
„Í nútímasamfélagi er pólitískt rétt að vera stöðugt móðgaður fyrir hönd ofsóttra minni- og meirihlutahópa. Margir hoppa á vagninn og slást í för með hinum móðguðu á sama hátt og allur almenningur fyrri alda tók þátt í kirkjulegri skoðanakúgun. Þessi tíðarandi réttlátrar reiði gerir grófar svívirðingar og hótanir fullkomlega eðlilegar. Vídalínspostilla er safn gífurmæla til að halda fólki í viðjum óttans. Kommentakerfið er drullupollur skítkasts og illmælgi. Þetta þrengir tjáningarfrelsið enda er einungis ein skoðun leyfileg. Fullkomið húmorleysi er einkenni hinnar pólitískt rétthugsandi þjóðar.“
Ekki eru allir á sama máli og Óttar. Grínistarnir Vilhelm Neto og Stefán Vigfússon tengja ekki við það að það sé erfitt að vera grínisti í dag.
Þetta segja þeir á Twitter-síðum sínum í dag en Vilhelm segist ekki kanna við vandamálin sem Óttar segir hrjá íslenska grínista í dag.
„Erfiðast fyrir mig í uppistandi er sýningarstressið. Hitt hefur aldrei verið vandamál, kannski því ég er ekki fáviti.“
Stefán er á svipuðu máli og Vilhelm en hann segir það ekki vera erfitt að vera grínisti án þess að vera sakaður um allskyns fyrirlitningu.
„Mér finnst hinsvegar erfitt að vera háður áliti annara.“