Hallgrímur Helgason og Agnes Bragadóttir eru ekki sammála um margt, að minnsta kosti hafa þau ekki verið saman í liði hingað til.

En í dag eru þau sammála um að Besti flokkurinn sé ómögulegur. Hallgrímur sagði í Vikulokunum í útvarpinu:

„Þetta er fólk sem þagði allan góðæristímann og var hvergi sjáanlegt í búsáhaldabyltingunni. Þetta framboð er bara skrum, svipað og á Ítalíu þegar Berlusconi kom fram, það þótti fyndið fyrst. Málið er bara að grínið er ekkert fyndið lengur þegar það er komið í meirihluta. Þjóðin á eftir að enda með miklu meiri þynnku ef hún ætlar að kjósa þetta yfir sig.“

Og Agnes segir í grein í Morgunblaðinu:

„Það setur að mér óþægilegan aulahroll, þegar ég hugsa til þess, nú viku fyrir kosningar, að ekkert bendir til annars en Jón Gnarr og Besti flokkurinn ætli að halda framboði sínu til streitu. Samt sem áður vona ég að hinir ágætu grínistar sem fara fyrir framboði Besta flokksins muni sjá að sér. Þetta var fínn brandari og áreiðanlega þörf áminning fyrir þau sem hafa tekið að sér að reka okkar ágætu borg. En nú ætti brandaranum að ljúka, eða hvernig halda þau Jón Gnarr og félagar að þau haldi út næstu fjögur ár, að vera í alvörurekstri, með mörg þúsund manns í vinnu og veltu upp á tugi milljarða króna á ári, taka erfiðar ákvarðanir og óvinsælar og komast ekki upp með að svara út og suður, eins og hefur verið einkenni þessa grínframboðs hingað til?“

Það er hugsanlegt að málflutningur Hallgríms og Agnesar gæti virkað öfugt – ég nefndi um daginn dæmi um menn sem vöruðu á sínum tíma við kjöri Ólafs Ragnars Grímssonar.

Ingvi Hrafn er hins vegar ósammála og hyggst nú stökkva á vagninn hjá Besta flokknum.

Það gæti svo virkað þveröfugt.