„Eldgömul grútskítug tuska dúndraðist í andlitið á mér rétt í þessu. Eða þannig leið mér allavega við að lesa þessa frétt,“ segir Katrín Ingvadóttir, móðir Geirs Arnars Jacobsen, sem lést í bruna á Stuðlum fyrir réttu ári síðan, eða þann 19. október árið 2024.
Katrín skrifar áhrifaríkan pistil á Facebook-síðu sína þar sem hún fer yfir það sem misfórst í tengslum við lát sonar hennar og deilir um leið harkalega á ummæli Guðmundar Inga Kristinssonar í viðtali við Morgunblaðið. Ráðherrann lýsir því þar yfir að meðferðarstofnun í Suður-Afríku, þangað sem íslenskir foreldrar hafa undanfarið leitað með börn sín í fíknivanda, uppfylli ekki staðla um meðferðarúrræði fyrir börn, hvorki hér né á Norðurlöndunum.
Guðmundur Ingi viðurkennir þó að hafa ekki kynnt sér meðferðarúrræðið ítarlega en segist hafa kallað eftir frekari upplýsingum. Segir hann að ekki standi til að senda börn til útlanda í meðferð á vegum ríkisins, hvorki til Suður-Afríku né annað.
Katrín segir hins vegar í pistli sínum:
Á morgun er komið ár síðan að Geiri lést í brunanum á Stuðlum
Lokaður inni á stofnun á vegum ríkisins.
Á stofnum sem á að vernda börn.
Í heilt ár höfum við aðstandendur þurft að bíða eftir niðurstöðum og vonað með okkar einlæga hjarta að þessi hræðilegi atburður myndi hafa þau áhrif að þetta skelfilega ástand yrði bætt.
En dauði eins barns er greinilega ekki nóg.
Heilu ári seinna erum við enn að lesa fréttir um versnandi stöðu barna og í hvert skipti er það eins og að fá blauta tusku í andlitið en í dag var hún eitthvað extra blaut.
Guðmundur Ingi hefði alveg eins getað komið hingað heim til mín og barið mig í hakkabuff, þannig áhrif hafði þessi frétt á mig.
Katrín staldrar við þau ummæli Guðmundar Inga um að S-afríska meðferðarstofnunin uppfylli ekki gæðastaðla sem gildi hér á landi. Hún spyr á móti hvort neyðarvistun á Stuðlum, þar sem sonur hennar lést, uppfylli staðlana:
„Hann byrjar fréttina á að segja að hann telji að meðferðarstofnunin í Suður Afríku uppfylli ekki staðla um meðferðarúrræði og segir að við myndum ekki líða þetta hér!
Hann viðurkennir þó að hafa ekki kynnt sér hana í þaula. WTF!
Ég get því ekki annað en spurt:
Er neyðarvistun á Stuðlum að uppfylla þessa staðla, þar sem barnið mitt DÓ?
Er meðferðin á Stuðlum að uppfylla þessa staðla, þar sem börnin halda bara áfram að dópa eins og ekkert sé? Hanga svo bara í Play Station meira og minna allan daginn og fara í íssbíltúr.
Hvaða staðla er verið að uppfylla þarna?
Hann neitar því að þetta sé áfellisdómur yfir kerfinu í heild sinni og ekki sanngjarnt gagnvart því fólki sem er virkilega að leggja sig fram við að hjálpa þessum börnum?
Hvað er maðurinn að meina og hvers konar gaslýsing er í gangi?
Hann segir að þessi meðferð standist ekki staðla og að foreldrar þurfa að fara með börnin sín þangað í sömu fréttinni?
Að það sé átakanlegt að foreldrar þurfi að fara til útlanda með börnin sín og að hann skilji angist þeirra“ Hvernig dirfist hann!“
Katrín spyr hvort ráðherrann geri sér grein fyrir því að ekkert langtímaúrræði hafi verið fyrir börn á Íslandi í lífshættu vegna fíknar, í eitt og hálft ár. Hún staldrar við þau ummæli Guðmundar Inga að fara þurfi að lögum í þessum efnum. Hún spyr hann þá hvort ekki sé farið að lögum í S-Afríku í þessum málaflokki og hvort farið sé að lögum í honum hér á landi.
Katrín fer síðan yfir það sem hún telur hafa brugðist varðandi son hennar og leiddi til hinna hörmulegu endaloka. Við látum þann hluta pistilsins fylgja hér óstyttan:
„Hvað með Barnavernd?
Sem svaraði ekki í neyðarsíma nóttina sem Geiri dó?
Eða þegar barnaverndarfulltrúi kom með hann útúrdópaðan í vinnuna til mín því að vinnutíminn hennar var búinn og hún þurfti að komast í helgarfrí?
Hvað með lögregluna?
Sem var kölluð út af því hann hafði fengið flogakast, kastað upp og misst meðvitund í strætó, en lögreglan ákvað að skylja hann dópaða eftir í strætóskýli, hringdu svo í pabba hans til að láta hann vita mörgum klukkutímum seinna?
Eða þegar ég hringdi tryllt af áhyggjum í lögregluna til að biðja þá um að tékka á honum því ég vissi ekki hvar hann var en hann var útúr dópaður með alvarlegar hótanir, m.a. um að svipta sig lífi. Þeir hringdu í mig nokkru seinna og sögðu að hann væri hjá vini sínum og væri í lagi.
Ég komst síðan að því nokkrum dögum seinna að lögreglan hafði aldrei farið og tékkað á honum, þeir hringdu bara í hann!!!
Eða í öll skiptin, og já þau voru mörg, þegar lögreglan þurfti að hafa afskipti af honum og við foreldrar hans ekki látin vita?
Eða á Stuðlum.
Þegar honum voru gefin Benzo lyf af starfsmanni, án þess að vera skoðaður af lækni og við foreldrar hans ekki látin vita?
Þetta gerðist nokkrum sinnum.
Þessu má fylgja að Geiri hafði aldrei tekið Benzo lyf áður en hann fékk þau á Stuðlum og misnotaði þetta lyf mjög mikið eftir það.“
Katrín segir ofangreint aðeins vera sýnishorn af því hvernig brotið var á syni hennar. Hún segir skrifar síðan:
„Það sorglega er að þetta er aðeins sýnishorn af þeim ótal atriðum þar sem brotið var á barninu okkar.
Það er löngu komin tími til að þú, Guðmundur Ingi og þitt ráðuneyti, hysjið upp um ykkur, takið ábyrgð og sýnið það í verki, áður en að fleiri börn deyja á ykkar vakt.
Því barnið mitt dó á ykkar vakt og það er blákaldur sannleikurinn!“
