10.000 skref á dag eru ekki lyfseðilsskyld sem lækningaraðferð og uppruni þessa viðmiðs gæti komið mörgum á óvart. Það var japanskur markaðssérfræðingur, sem fæddist á sjöunda áratug síðustu aldar, sem fann upp á þessu þegar japanskt fyrirtæki bjó til „Manpo-kei“ sem er bókstaflega talað „10.000 skrefa teljari“. Þetta var gert til að notfæra sér spennuna í tengslum við Ólympíuleikana í Tókýó.
Árangurinn varð að þessi auðmunanlega tala fór sigurför um heiminn og nú er hún lykilatriði í snjallúrunum okkar, heilsuöppunum og meira að segja í sumum tryggingum.
Það svarar til þess að ganga 7-8 kílómetra á dag að ganga 10.000 skref. En hentar það öllum? Nei, það gerir það ekki. Það þarf að taka aldur með í reikninginn, líkamsástand, lífsstíl og meira að segja lengd fótanna.
Mjög virk manneskja á ekki í neinum vanda með að ná þessum skrefafjölda en fyrir aðra getur þetta valdið stressi og jafnvel sektarkennd.
Catherine Kabani, læknir hjá samtökum fransks göngufólks, segir að þetta sé of hátt markmið því ekki sé tekið tillit til hversu hratt fólk gengur eða hversu oft það gerir það. 5.000 skref, gengin af krafti, séu betri en 10.000 skref tekin í rólegheitum í inniskónum.
Rannsókn frá 2003, sem rúmlega 111.000 manns tóku þátt í, leiddi í ljós að jákvæð áhrif af göngu komu í ljós strax við 2.500 skref á dag. Hver 500 skref til viðbótar drógu úr líkunum á ótímabærum dauða eða allt upp í 8.800 skref, þar hætti áhrifanna að gæta.
Önnur rannsókn leiddi í ljós að 4.000 skref, að lágmarki á dag, drógu mjög úr líkunum á ótímabærum dauða.
Það þarf ekki að gjörbylta lífi sínu og breyta því í maraþon til að vera holl/ur. Að sögn sérfræðinga er meðal annars hægt að gera eftirfarandi í stað þess að ganga 10.000 skref.
Að ganga upp stigann í stað þess að taka lyftuna.
Að taka sér hlé í vinnunni til að hreyfa sig – nokkrar teygjuæfingar eða stuttur göngutúr.
Taka þátt í dansi, vatnsleikfimi eða tai chi einu sinni í viku.
Að gera sjálfum sér og meltingarkerfinu stóran greiða með að fara í göngutúr á kvöldin.
