Bresku hafverndarsamtökin Marine Conservation Society (MCS) hafa gefið út leiðbeiningar um þær tegundir fiska sem borða ætti í staðinn fyrir tegundir sem ekki eru veiddar á sjálfbæran hátt. Þorskur, ýsa og lax eru á meðal þeirra tegunda sem ætti að skipta út að þeirra mati.

„Ósjálfbærar sjávarafurðir er ein mesta ógnin við höfin. Neytendur ættu að spyrja hvað, hvaðan og hvernig tegundirnar eru veiddar,“ sagði Charlotte Coombes, gæðastjóri hjá MCS.

Að sögn Coombes ættu neytendur að skipta út hinum „stóru 5“ tegundum. Bretar borða vanalega fisk einu sinni í viku og í 80 prósent tilfella eru það þessar fimm.

Þorskur er efstur á blaði, oftast notaður í þjóðarrétt Breta fisk og franskar. MCS mæla með því að borða lýsing í staðinn.

Ýsa er einnig oft notuð í fisk og franskar. MCS mæla frekar með að borða rauðsprettu, flatfisk sem einnig gengur undir heitinu skarkoli eða lúra.

Lax hefur verið mikið í umræðunni, einkum í tengslum við slysasleppingar og sjúkdóma í sjókvíaeldi. MCS mælir frekar með regnbogasilungi.

Túnfiskur er ekki fæða sem MCS mælir með, sérstaklega ekki veiddum úr Kyrrahafi eða Indlandshafi. Frekar telja samtökin að það ætti að borða sardínur, sem synda við strendur Bretlands.

Rækjur ætti að forðast að mati MCS, sérstaklega risa og tígrisrækjur sem veiddar eru við strendur Indlands, Víetnam og Indónesíu. Kræklingur er hins vegar sú sjávarfæða sem er hvað sjálfbærust að mati samtakanna.