Fyrir helgi tók Hæstiréttur þá ákvörðun að taka fyrir mál sem kona höfðaði gegn Sjóvá-Almennum tryggingum hf. Upphaf málsins má rekja til þess að konan settist í hárgreiðslustól á hárgreiðslustofu en ekki vildi betur til en svo að stóllinn brotnaði með þeim afleiðingum að konan féll í gólfið.
Samkvæmt ákvörðun Hæstaréttar snýst ágreiningur milli málsaðila um hvort atvikið megi rekja til saknæmrar háttsemi hárgreiðslustofunnar þannig að konan eigi rétt á bótum frá tryggingafélaginu eða hvort um óhappatilvik hafi verið að ræða.
Í ákvörðuninni segir um dóma í héraðsdómi og Landsrétti að með héraðsdómi hafi bótaskylda úr frjálsri ábyrgðartryggingu hárgreiðslustofunnar hjá Sjóvá-Almennum verið viðurkennd en með dómi Landsréttar hafi tryggingafélagið hins vegar verið sýknað af kröfum konunnar.
Landsréttur hafi lagt til grundvallar sínum dómi að slysið mætti rekja til þess að málmfesting á armi undir hársgreiðslustólnum hefði brotnað en ekki lægi fyrir hvers vegna. Landsréttur hafi ekki fallist á að hárgreiðslustofan hefði vanrækt eftirlit eða viðhald stólsins með saknæmum hætti. Landsréttur hafi komist að þeirri niðurstöðu að miða yrði við að Sjóvá-Almennar hefði ekki kynnt hárgreiðslustofunni kröfu konunnar án ástæðulauss dráttar, og hafi það verið í samræmi við lög um vátryggingarsamninga. Þegar það hafi hins vegar verið gert, rúmum fjórum mánuðum síðar, hefði viðgerð á stólnum farið fram.
Landsréttur hafi sagt í sínum dómi að ekki væri ágreiningur um aðdraganda slyssins og væru atvik nægilega upplýst til að hægt væri að fullyrða að slysið yrði ekki rakið til saknæmrar háttsemi hárgreiðslustofunnar. Þess vegna hefði það ekki þýðingu þótt ekki hefði verið rannsakað sérstaklega hvers vegna málmfestingin brotnaði. Hafi Landsréttur ekki fallist á að líkamstjón konunnar yrði rakið til atvika sem hárgeiðslustofan bæri sakarábyrgð á heldur til óhappatilviks.
Konan óskaði eftir leyfi til að áfrýja dómnum til Hæstaréttar. Í ákvörðuninni segir að lögmaður hennar hafi sagt dóm Landsréttar rangan. Það sé ekki rétt að atvik séu nægilega upplýst til að slá megi því föstu að slysið verði ekki rakið til saknæmrar háttsemi hárgreiðslustofunnar. Með niðurstöðu Landsréttar sé konan látin bera alfarið tjónið af því að ekkert liggi fyrir um hvers vegna málmfestingin á hárgreiðslustólnum brotnaði. Skortur á sönnunum um það verði að halla á Sjóvá-Almennar en ekki konuna sem gert hafi allt sem í hennar valdi stóð til að upplýsa um orsakir þess að stóllinn brotnaði undan henni.
Einnig vísaði lögmaður konunnar til þess að málið hafi verulegt almennt gildi þar sem aldrei hafi áður reynt á hvaða áhrif það hafi á sönnunarstöðu aðila þegar tryggingafélag fylgi ekki fyrirmælum laga um vátryggingarsamninga með þeim afleiðingum að sönnunargögn fari forgörðum.
Hæstiréttur tók undir með lögmanni konunnar. Hann telur málið geta haft fordæmisgildi meðal annars um skýringu á skyldum vátryggingarfélags samkvæmt lögum um vátryggingarsamninga. Þar af leiðandi mun rétturinn taka málið fyrir.