Frá þessu greindi Engill á samfélagsmiðlinum TikTok, en þar er hann duglegur að greina frá lífi sínu og ferðalögum, en um þessar mundir er hann staddur í Búkarest, höfuðborg Rúmeníu. „Búkarest er ótrúlega áhugaverð borg,“ segir Engill er hann ræddi við DV um atburði gærkvöldsins.
Engill segist hafa ætlað að fara á djammið og fara á karókí-bar, en hafi mætt of seint þar sem að skemmtistaðirnir loki um miðnætti. Hann hafi í kjölfarið verið dreginn inn í nokkur vændishús. „Þannig að ég endaði á því að ráfa þarna einn um gamla bæinn um auð stræti eftir að allir voru farnir heim. Það var þá sem að menn fóru að nálgast mig og vingast við mig og segja við mig: Blessaður, hvað segirðu? Ertu ekki í stuði? Værirðu ekki til í að hitta einhverja fallega unga konu í kvöld? Ég náttúrulega segi bara „jújú“ og tek vel í það sem þessir menn sögðu, verandi kurteis og opinn maður,“ segir Engill.
Hann segir að aðal skemmtunin hafi tekið við eftir að hann var leiddur inn í húsin því að þar biðu hans ungar konur, á hans aldri. „Þær byrjuðu að káfa á mér, dansa í kjöltunni á mér og klifra upp á mig, ein fór meira að segja upp á háhest á mig, hún var einhver súludansari. Þetta var allt gott og blessað og ekkert í gangi, ekkert kynlíf eða neitt þannig. Síðan náttúrulega kom á daginn að þessi staðir voru ekkert annað en hóruhús.“
Eftir að Engill hafði talað við stelpurnar í stundarfjórðung og leyft þeim að daðra við sig þá hugsaði hann með sér að hann þurfti að koma sér í burtu. „Á einum tímapunkti var ég meira að segja aðeins smeykur, þrátt fyrir að hafa upplifað mig öruggan svona að mestu leyti. Það skipti var þegar ég var búinn að vera inni á einu hóruhúsinu í kannski 20 mínútur og tala við stelpurnar og gefa þeim kannski falska von, því ég var aldrei á leiðinni að fara að sofa hjá þessum stelpum. Ég var bara að kanna svæðið og var bara forvitinn ferðamaður,“ segir hann.
Eftir að Engill sagðist vera blankur fengu vændiskonurnar þá hugmynd að hann gæti borgað með skartgripum sínum, úri og hring. „Ég sagði nú bara ekki séns og labbaði kurteisislega í burtu. En þetta var mjög skemmtileg upplifun, að vera dreginn inn á svona hóruhús í Búkarest.“
Engill segir að samkvæmt því sem hann viti best sé vændi ólöglegt, en þó liðið, í Rúmeníu. Það er þó ekki alveg rétt þar sem í Rúmeníu er búið að afglæpavæða vændi. Það er því ekki ólöglegt, en þó er ólöglegt að stunda vændi í gegnum þriðja aðila að hvetja einhvern til þess að selji vændi.
Seinasta myndbandið sem Engill birti á TikTok um þessa upplifun sína var með yfirskriftinni „Myndi Engill ríða hóru?“, en þar reynir hann að svara spurningunni og skýra afstöðu sína gagnvart vændi. „Nei svarið er nei,“ segir hann. „Engill Bjartur, rithöfundur og ljóðskáld, myndi ekki ríða hóru. Ástæðan fyrir því er mjög einföld. Ég lít á kynlíf sem afar heilaga athöfn og ég myndi aldrei vilja verja slíkri athöfn með einhverjum sem er ekki tilfinningalega tengdur mér og hefur aðeins áhuga á veskinu, en hvorki líkama mínum né sál.“
Þá segir honum að honum finnist vændisiðnaðurinn vera mjög sorglegur iðnaður. „Ég ber djúpa vorkunn í garð þessara kvenna og stelpna sem að hafa þessa innkomuleið og enga aðra. Það er mjög sorglegt að ástandið skuli vera svona og ég myndi aldrei vilja styðja það.“
Í Rúmeníu hefur Engill verið að fá innblástur fyrir nýjustu ljóðabók sína, Frumefni, sem kemur út í nóvember á þessu ári. „Þetta veitti mér innblástur fyrir skrifin,“ segir Engill um upplifun gærkvöldsins. „Þetta er náttúrulega eitthvað sem væri hægt að yrkja mörg skemmtileg og hnyttin ljóð um,“ segir Engill einnig en hann orti ljóð í dag sem hann vildi leyfa lesendum DV að lesa og má sjá það ljóð hér fyrir neðan.
Allt er vænt sem vel er grænt.
Gleði skálds fær enginn rænt,
nema kannski um stundarsakir;
en það veit vísdómsins fakír
sem og vera ljóssins vestræn
að von er æ á litinn græn.
Mín kær vinkona eða vinur,
byrði þín sannlega hrynur
af herðum þér, mölbrotin, niður!
Vonarfljóts dýrlegur niður
boðar brotthvarf alls hins slæma.
Í vonarhyl má lengi tæma
geðsins sorp af öllu tagi
(ýlda og mygla í góðu lagi).
Þótt eiturefnum verði hellt
í vonarinnar hyl samfellt,
týnir vatnið ei tærleika.
Voninni mun aldrei skeika.
Loforð hennar á sig reiða
máttu – von þig láttu leiða!
Allt er vænt sem vongott er.
Fortíð, nútíð, framtíð ber
á greinum sínum ljúffeng aldin.
Vinkona, sértu illa haldin;
vinur, sé veröld óstýrilát
– verið vongóð, verið kát!
Víst er jarðlífið meingallað
en ævintýri er það kallað.
Og skóli er lífið; skyndipróf
kunna sér ei nokkurt hóf.
Hvað þá lífs lokaritgerðir
og þær útsmognu aðferðir
sem lífið brúkar af og til
svo varla grilli í vonarhyl.
En góða besta og góði besti,
vegferðar þinnar veganesti
er eilífur aðgangsmiði
að vonarhylsins ást og friði.
Baða þú þig þar og bittu
enda á vonleysi og vittu
að fljótið, hylurinn og fossinn
eru Guðs umhyggjukossinn
sem gleður ljóðskáld og fylgjendur.
Ljúfar megi lífsins nýlendur
vera ykkur systur og bræður.
Ef yfir voninni þú ræður
veitist þér skjól í lífsmótvindi
og ávallt leikur allt í lyndi.
Allt er vænt sem vel er grænt
og einkum ef það er listrænt.
— Engill Bjartur 2020