„Í ár verður tæplega níu milljónum klukkustunda sóað í umferðartafir innan höfuðborgarinnar. Umferðartafir á annatíma hafa aukist um nærri 50 prósent á örfáum árum. Þetta sýna niðurstöður umferðarlíkans VSÓ og nýlegar mælingar Vegagerðarinnar. Þessar tafir samsvara um 40 klukkustundum – eða heilli vinnuviku – á hvern höfuðborgarbúa árlega. Það eru váleg tíðindi.“

Þetta segir Hildur Björnsdóttir, borgarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins, í aðsendri grein í Fréttablaðinu í dag.

Töluvert hefur verið rætt um samgöngumál í höfuðborginni að undanförnu og sitt sýnist hverjum í þeim efnum. Þung umferð og talsverðar tafir eru þó staðreynd og eitthvað sem flestir þeirra sem fara ferða sinna í bílum á hverjum morgni kannast við.

Hildur bendir á að Samtök iðnaðarins telji mikla hagkvæmni fólgna í minni umferðartöfum í borginni. Þannig megi ná fram 80 milljarða ábata fyrir fólk og fyrirtæki á einungis fimm árum ef tekst að minnka tafir um 15 prósent. Þá eru ótalin meiri lífsgæði sem felast í góðum samgöngum.

„Samgönguráðherra hefur sagt breyttar ferðavenjur vera lykilinn að lausn samgönguvandans. Undirrituð tekur í sama streng. Borgarbúum verða að bjóðast fleiri góðir samgöngukostir. Gera þarf fleirum kleift að ferðast án bíls – enda ljóst að fleiri bílum fylgja meiri tafir,“ segir Hildur.

Hún gagnrýnir Samfylkinguna og segir flokkinn hafa um árabil boðað byltingu í breyttum ferðavenjum. Ár eftir ár sé lofað árangri í samgöngumálum en sá árangur hafi þó látið á sér standa.

„Um 79 prósent allra ferða á höfuðborgarsvæðinu eru nú farnar á bíl. Það er aukning um fjögur prósentustig á örfáum árum. Samhliða hafa viðhorf til almenningssamgangna, gangandi og hjólandi versnað til muna. Núverandi meirihluta hefur ekki tekist að auka hlut almenningssamgangna í borginni. Þvert á móti hefur bílum fjölgað meira en fólki síðustu ár – þvert á yfirlýst markmið um annað.“

Hildur segir að ferðavenjur hafi ekki breyst og Reykjavíkurborg sé eftirbátur annarra borga í samgöngumálum. Segir hún að nauðsynlegt sé að fjárfesta í samgöngubótum fyrir fjölbreyttar samgöngur, annað sé óhagkvæm og óarðbær meðferð almannafjár.

„Borgarbúum verður að bjóðast raunverulegt val um ferðamáta. Þetta val mun ekki bjóðast fyrr en ráðist hefur verið í stórsókn í almenningssamgöngum, borgarskipulagið leiðrétt og aðstæður fyrir gangandi og hjólandi bættar. Þá fyrst sjáum við árangur.“