Í dag eru 10 ár síðan dóttir mín kom í heiminn.
Önnur dóttir mín, sú sem kom á eftir þeirri sem dó.
Frá því að ég pissaði á prikið og þangað til hún var fædd var ég hrædd, stundum svo hrædd að
ég átti erfitt með að anda.
Lestu meira: „Ég hef lært að lifa með og þykja vænt um það sem mér fannst óbærilegt“ – Aðalheiður Ósk deilir erfiðri reynslu
Meðgangan var rússíbani með nokkrum innlögnum á meðgöngudeild þar sem ég var í miklu
eftirliti.
Eftir meðgöngu Birtu vöknuðu grunsemdir læknanna um leghálsbilun sem var svo staðfest á
þessari meðgöngu.
Ég taldi dagana og vikurnar sem ég gekk með hana og fagnaði hverjum mánuðinum sem leið.
Í öllum óttanum vissi ég að allt yrði í lagi, alveg eins og ég vissi að ekkert yrði í lagi þegar ég
gekk með Birtu litlu.
Núna vissi ég en þorði ekki að trúa og treysta að ég hefði rétt fyrir mér.
Mömmuhjartað veit alltaf best, ég hafði rétt fyrir mér.
Litla langþráða ljósið mitt kom í heiminn 14. mars 2007 eftir tæplega 37vikna meðgöngu.
Fæðingin gekk vel en mér fannst ég ekki ná andanum fyrr en hún tók sinn fyrsta andadrátt í
fanginu á mér þennan dag.
Þegar ég horfi til baka með fleiri fæðingar að baki og tímann sem hefur unnið með mér, þá
sé ég að óttinn rændi mig meðgöngunni.
Ég sé að þegar þessi meðganga hófst þá hélt engin utan um allt hrædda fólkið sem tók þátt í
henni.
Læknirinn minn var klettur sem gerði allt sem hann gat en sumt var einfaldlega ekki hans að
vinna með.
Hann fór samt oft langt út fyrir sitt verksvið og gerði sitt besta.
Hann hringdi heim til mín á aðfangadag 2006 til að athuga hvort ég lægi ekki upp í rúmi að bíða
eftir jólunum, ekki inn í eldhúsi að undirbúa þau.
Hann minnti mig líka á að það kæmu önnur jól eftir þessi jól.
Hann bjargaði lífi dóttur minnar og fyrir það ásamt öllu öðru sem hann gerði verð ég honum
eilíflega þakklát.
Í dag, 10 árum seinna er en engin sértækur stuðningur fyrir þetta hrædda fólk.
Ekkert teymi sem tekur utan um hræddu óléttu konurnar og fólkið þeirra.
Ljósmæður með reynslu, læknar og prestar, allir gera sitt besta og hellings gagn.
En það gerir ekki það sem þessar konur þurfa, þau eru góð viðbót en ekki hjálpin.
Mér var gefin þessi reynsla og henni ætla ég að deila til að gefa, gefa ró og stuðning við þá sem
þurfa.
