„Ég var ekki bjartasta vonin,“ segir hún um sjálfa sig þegar hún gekk inn á Krýsuvík í sína síðustu meðferð en í dag hefur hún verið edrú og í bata frá fíknisjúkdómi í rúmt ár. „Ég er frjáls í fyrsta skipti.“
Móðir Evu var aðeins fimmtán ára þegar hún eignaðist hana, þær mæðgur voru afar nánar.
„Mamma var búin að eignast fallegt líf, orðin edrú og komin með töluvert langan edrú tíma þegar hún varð bráðkvödd,“ segir Eva.
Þrátt fyrir mjög mörg og þung áföll var fráfall móður hennar það allra erfiðasta og það sem setti allt á hliðina hjá Evu.
Eva Marý ólst upp bæði hjá ömmu og afa og einnig ein með móður sinni. Faðir hennar var ekki mikið inni í lífi hennar sem barn og unglingur. Unglingsárin voru flókin og hún var á milli þess að velja að vera með krökkunum sem voru að fikta í neyslu og þeim sem voru það ekki.
„Ég viðurkenni að mér fannst þetta líka bara töff og spennandi,“ segir hún.
Hún rifjar upp þegar hún prófaði ákveðið efni í fyrsta skipti, í framhaldsskóla, það var partý.
„Ég elskaði þetta. Þáverandi kærastinn minn sagði mér daginn eftir að ég þyrfti að velja á milli hans eða að gera þetta, það hafi eitthvað breyst í mér við að taka þetta,“ segir hún.
„Þetta var samt bara partýefni og ég átti eftir að fara miklu neðar seinna en stóð við að velja hann á meðan við vorum saman.“
Eva fór seinna í annað samband sem hún segir að hafi einkennst af neyslu og ofbeldi. Hún segir að hún hafi verið oft mjög illa farin og endað á bráðamótttöku. Á þessum tíma komst móðir hennar að því að hún væri að nota morfínlyf.
„Mamma varð svo miður sín og lét mig lofa sér að nota þetta ekki, hún var svo hrædd um mig, hún vissi alveg að það væri einhver neysla en ekki svona samt.“
„Eftir að mamma dó fór ég í morfínlyf aftur og upplifði mig svo eina, þrátt fyrir að amma og afi væru líka að syrgja dóttur sína.“
Eva endaði á götunni og í Konukoti, en hún segir að hún hafi ekki upplifað sig örugga þar og hafi frekar viljað vera í tjaldi í Öskjuhlíðinni.
„Ég lenti í því að verða fyrir árás þar sem endaði með að ég svaf með hníf og piparúða til að verja mig í tjaldinu,“ segir hún.
„Það endaði með því að ég var kærð fyrir vopnalagabrot, fyrir að hafa þetta á mér til að geta varið mig gegn meira ofbeldi.“
Eftir andlát móður Evu kom faðir hennar inn í líf hennar og urðu þau feðgin náin á fullorðinsárum, allt þar til hann varð bráðkvaddur.
Fyrir rúmlega ári síðan komst Eva inn á Krýsuvík. „Ég braut reglur eða var á gráu svæði þegar kom að reglum því að ég kunni ekki betur, til að byrja með,“ segir hún.
Til að byrja með voru sex mánuðir eins og heil eilífð í augum Evu.
„Í þessari meðferð er manni kennt að takast á við lífið, áföllin sín og að fara aftur út í lífið. Ég á Krýsuvík lífið mitt að þakka.“
