Halla Guðbjörg Þórðardóttir eignaðist hundinn Bjöllu sumarið 2011 og segir hana eiga stóran þátt í að hafa hjálpað henni að komast í gegnum erfitt tímabil. Alla tíð síðan hefur Bjalla verið meðlimur fjölskyldunnar og stór hluti af heimilislífi Höllu, eiginmanns hennar og sona, og stjórnað heimilinu með harðri hendi eins og hunda er stundum siður. Þegar Bjalla þurfti á neyðaraðgerð að halda í gær, mánudag, vildi Halla gera allt sem hún gat til að halda besta vini sínum á lífi enda hafa þær gengið í gegnum margt saman.

„Bjalla er búin að vera hluti af lífi mínu í tólf ár, ég eignast hana sumarið 2011, þá fæ ég hana sem lítinn hvolp. Á sama tíma var mamma í líknarlegu heima. Bjalla fór alltaf með mér í jakkavasanum yfir til mömmu. Bjalla var svo lítil, rétt tæplega 700 grömm þegar ég fékk hana. Bjalla bjargaði mér svolítið  í gegnum þetta erfiða tímabil með mömmu,“ segir Halla. Móðir hennar, María Gunnarsdóttir, lést 7. september 2011, 61 árs að aldri. 

Halla fann Bjöllu á bland.is, en hundurinn er blanda af Mini Pinscher og Toy Poodle. 

„Hún er einstakur hundur og stór karakter, hún veit nákvæmlega hvað hún vill, hún elskar að kjassast í fólki sem vill ekkert tala við hana og vill sem minnst hafa með fólk að segja sem vill endilega tala við hana. Hún er risa stór karakter í mjög litlum líkama,“ segir Halla. Hún segir vinkonu sína búna að ganga í gegnum súrt og sætt. 

Hjartastopp á Siglufirði

„Hún byrjaði á því árið 2013 meðan við stóðum í flutningum milli bæja að kíkja í heimsókn til ömmu sinnar á Siglufirði. Þar var hún í góðu yfirlæti að leika við hvolp, þegar hún datt niður og fór í hjartastopp. Bara deyr, þar hafði tengdamamma mín mikið fyrir því að blása og hnoða í hana lífi, og ná henni tilbaka. Hún fór með Bjöllu til dýralæknis á Akureyri þar sem kom í ljós að hundurinn var með öndunarfærasýkingu. Bjalla náði sér mjög vel tilbaka og varð hin hressasta,“ segir Halla.

„Ári seinna er hún hér heima í Grindavík að leika sér í garðinum og verður vör við að nágranninn hinu megin við grindverkið er kominn með einhvern hund í garðinn. Hún verður svo ofsa spennt að hún hoppar upp í blómakar, upp á grindverkið og yfir, nema það er 180 sm fall yfir grindverkið. Þar braut hún á sér fót. Það var vandamál að stilla af henni fótinn af því hún er svo rosalega lítil og beinin hennar á við tannstöngul, þeir náðu ekki að bora eða setja skrúfur, þannig að það var risagifs, sem náði langt fram úr lengd fótsins. Hún hefur lika verið bitin af mun stærri hundi, og náði sér af því blessunin.“

Ekkert verkefni er of stórt fyrir Bjöllu

Það er ljóst að Bjalla lætur ekkert stoppa sig og segir Halla aðspurð að svo sé. „Henni finnst hún ósigrandi og hún veigrar sér ekki við neitt, það er ekkert verkefni of stórt fyrir Bjöllu. Hún tekur bein af hundi sem er tíu sinnum stærri en hún og beinið stærra en hún. Hún lætur ekkert segjast. Hún er algjör „boss“ og það tekur það enginn af henni. Ef hún situr á þægilegum púða þá færiri hún sig ekki fyrir neinum,“ segir Halla og játar fúslega að Bjalla sé húsbóndinn á heimilinu.

Bjalla er orðin tólf ára, sem í hundaárum er mun meira. „Það er mjög aldrað, hún er bara á hundraðsaldri held ég. Það er ótrúlegt hvað hún er seig miðað við aldurinn, hún hoppar upp í rúm og fer í öll ævintýrin eins og ekkert sé eðlilegra. Þegar pósturinn kemur þá má ég þakka fyrir að geta lesið hann, hún tekur í póstinn um leið og hann kemur inn um lúguna og lætur póstkonuna heyra það. Tuðar í stóra hundinum okkar og þegar eru mikil læti þá skammar hún hann,“ segir Halla. Á heimilinu býr líka tíkin Kría sem er sex ára. „Kría gaut í desember, þá tók Bjalla ömmuhlutverkið í nefið, lék og göslaðist með hvolpunum þegar þeir voru orðnir göngufærir, skammaði þá og lék við þá. Og játar að Bjalla sé húsbóndinn a heimilinu 

Hundabúrið þakið blóði

Fyrir helgi tók Halla eftir breytingum á Bjöllu, sem varð til þess að hún fylgdist extra vel með henni um helgina. „Á föstudag var eins og hún væri að fara að lóða, sem ég var mjög hissa á, það eru mörg ár síðan hún hætti að lóða og hún er löngu komin yfir breytingaskeiðið.  Það voru að koma nokkrir blóðdropar frá henni eins og gerist þegar hundar lóða, hún var að þrífa sig alveg, og skilja eftir dropa og dropa hér og þar. Ég hugsaði hvað væri að gerast, er fiðringur í henni. Og tengdi það við að Kría gaut í desember og var að lóða fyrst aftur núna. Hvort það hefði ruglað í heiladinglinum á Bjöllu eða hormónakerfinu. Svo er ég að hugsa þetta um helgina og fylgjast með henni, hún var alveg eðlileg, var að borða og tuða, gæla við að stinga af í göngutúr þegar ég sá ekki til,“ segir Halla.

Á mánudagsmorgun segir hún að hafi runnið á hana tvær grímur þegar hún opnaði búrin til að hleypa hundunum út að pissa. „Þá opna ég búrið hennar og botninn á búrinu er þakinn blóði. Og hún er mjög lítil, fyrir mánuði vigtaði ég hana 2,3 kg sem var þungt fyrir hana, hún hefur alltaf verið nett. Hún var orðin svolítið bolluleg sem ég tengdi við aldur og leti, þar sem hún hreyfir sig ekki eins og hún gerði.  Ég tek hana upp og finn að það er ekki alveg eins mikil bumba á henni, hún er grennri,“ segir Halla.

Eftir símtal á Dýralæknastofu Suðurnesja var sem Halla lýsti ástandi hundsins var henni tjáð að hann væri líklega með vírus eða móðurlífsbólgur og dýralæknir vildi skoða hann. „Ég bruna með hana inn í Keflavík, þær skoða hana og ómskoða og sjá að það er móðurlífsbólga í gangi og sýking í blóðinu. Dýralæknirinn sagði Bjöllu orðna mjög gamla, og eina leiðin væri aðgerð sem var ekki vissa um að hún myndi lifa af. Dýralæknirinn horfði hreinskilnislega á mig og sagði: „Þú ert ekki að fara með hana heim. Það er annað hvort að þú kveðjir hana núna eða hún fer í neyðaraðgerð.““  

Neyðaraðgerð sem gerði dýralæknana kjaftstopp 

Halla segir neyðaraðgerð sem þessa dýra, auk þess sem sjúkratrygging er ekki lengur í boði hjá tryggingafélögum þegar hundar ná tíu ára aldri. 

„Ég sagði orðrétt við þær. „Þessi hundur ætti að vera löngu dauður. Ekki bara vegna aldurs heldur vegna alls sem hún hefur gengið í gegnum á sinni ævi. Hún gefst ekki upp svo auðveldlega og ég var ekki tilbúin að gefast upp. Ég gat ekki hugsað mér að gera ekki allt sem ég gæti, ég gat ekki hugsað mér að þurfa að kveðja hana ef ég þyrfti þess ekki. Þessi hundur er mjög stór hluti af okkar heimilislífi, sem átti líka stóran þátt í því að ég sá aldrei vafa á því að láta vaða í aðgerð með hana, frekar en játa mig sigraða. Bæði út af öllu sem hafði gengið á á undan og hvernig tengingin er við hana í upphafi. Hún er mín tenging við móður mína að stóru leyti, hennar aldur vísar í hvað er langt síðan ég missti mömmu mína.“  

Hún gaf því dýralækninum grænt ljós á að Bjalla færi í neyðaraðgerð, ef lokaniðurstaða á gildum líffæra gæfi grænt ljós á aðgerðina. Aðgerð var því undirbúin til að taka legið úr hundinum og fékk Halla símtal innan við tveimur klukkustundum síðar.

„Hún hafði aðgerðina af, en komst þó ekki i gegnum hana áfallalaust. Dýralæknirinn þurfti að drífa í að loka henni, þarf sem líf hundsins hékk á bláþræði, það þurfti að endurlífga hana, Hún var ekki að dúlla sér við að loka kviðnum á henni með fínum innanásaumi af því hver sekúnda skipti máli að koma henni undan svæfingu. Það var ein manneskja bara í því að halda henni réttu megin við línuna. Þegar þær opnuðu hana þá kom risastór, ég veit ekki hvað maður á að segja, glaðningur handa dýralæknunum. Þær göptu bara og sögðust hafa tekið sér smá stund til að átta sig á hvað var þarna. Hvað er þetta, hvað var hún að borða, þá var það æxli sem er stærra en hnefinn á mér. Þær hugsuðu bara hvar hún hefði komið þessu fyrir, æxlið er stórt hlutfall af þyngdinni hennar, eftir aðerð er hún 1,8 kg., hún var rétt 2 kg. fyrir.“

Halla segir Bjöllu hafa sýnt lítil merki um að vera veik, hún hafi borðað og hreyft eins og venjulega. „Þegar ég kem upp á spítala er ég með hana í taumi, held ekki á henni, og hún er að skottast um og skoða og hún er bara forvitin um hvað er að gerast í kringum sig.“

Halla segir dýralækninn og aðrar sem komu að aðgerðinni á Bjöllu vera frábærar, en um 3-4 komu að aðgerðinni og fékk Halla að koma inn um leið og henni var lokið.

„Ég fékk að koma inn og skoða og sjá hvað hafði komið úr henni. Ég var heillengi að spá hvað hún hefði komist í, komst hún í risarækjur, þetta var rosalega skrýtið að sjá og stórt. Ég hugsaði hvað þetta hefði verið lengi að vaxa inni í henni og grassera og mín spurning er hvernig er hún enn á lífi. Þær segja að móðurlífsbólga hafi leitt til þess að þetta kom í ljós, þær skoðuðu bara legið og sónuðu það og sáu móðurlífsbólgurnar þar sem legið var töluvert stærra en það á að vera, þær skoðuðu ekki fyrir ofan legið og æxlið kom bara í ljós þegar þær opnuðu hana.“

Á batavegi 

Bjalla er komin heim og er óðum að ná sér eftir þetta nýjasta ævintýri sitt. „Hún er búin að vera í slappara lagi, hún er á sterkum verkjalyfjum og svaf nær allan daginn í gær. Ég tók hana upp í gær og bauðhenni að fara út að pissa, hún skrölti niður tröppurnar og pissaði og snusaði og kom svo inn aftur í kúr. Hún borðar og fer út að pissa, en annars sefur hún og hvílir sig og leyfir mömmu að velta sér og klæða sig í fötin sín og svona.“

Eins og sjá má er Bjalla komin í krúttlegan Moominnáttgalla. „Loksins fékk þessi strákamamma að fara í barnafataverslun og kaupa stelpunáttgalla og klæða hana í heima,“ segir Halla hlæjandi. „Ég kaupi svona samfellur og náttgalla á hana frekar en að hafa skerm á henni, þannig nær hún ekki að sleikja og pirra sárið. Þetta er þægilegri kostur fyrir hana en skermur enda lætur hún ekki bjóða sér hvaða flík sem er. “

Halla segir starfsfólk á Dýralæknastofu Suðurnesja vera frábært. „Það er hægt að segja það að þær eiga allan heiður skilið að Bjalla er á lífi. Aðgerðin var mjög krefjandi, og þá bara við að halda henni á lífi. Um leið og hún var svæfð þá þurfti að halda mettun og hjartslætti og þær þurftu alveg að gefa henni adrenalín til að lífga hana við. Þær unnu ótrúlegt þrekvirki við að koma þessu æxli úr henni og halda henni á lífi.“