Baráttukonan og hlaðvarpsstjórnandinn Edda Falak hefur sent frá sér bókina Það sem ég hefði viljað vita. Veröld gefur út. Í bókinni, sem er stutt og grípandi, birtast hugleiðingar Eddu um jafnréttisbaráttu, sjálfsmynd, ofbeldi, óheilbrigð sambönd, skömm, hamingjuna og margt fleira.
Í bókinni hvetur hún fólk, kannski umfram allt konur, til að þora að tjá skoðanir og upplifanir sínar og óttast ekki álit annarra. Sjálf hefur hún orðið fyrir miklu áreiti og hatrömmum árásum vegna skoðana sinna og eldfimra afhjúpana í hlaðvarpinu Eigin konur. Í bókinni eru birt skjáskot af mjög orðljótum ummælum fólks um Eddu. Edda bendir á að hluti af ástæðunni fyrir ótta fólks við álit annarra sé sú ranghugmynd margra að þau skipti meira máli í hugum annarra en þau í raun gera. Raunin sé sú að 90% af fólki sé sama um mann á meðan kannski 5% hata mann og 5% elska mann.
Edda lýsir því hvernig hún sjálf miklaði fyrir sér álit annarra á tímabili og hvernig hún náði að losna úr þeim hlekkjum. Á einum stað í bókinni segir:
„Ég hafði fyrir löngu gert mér grein fyrir því að ég átti ekki að láta aðra hafa neikvæð áhrif á mig. Ég var hins vegar ekki komin á þann stað að finnast það ekki skipta máli. Ég upplifði skoðanir þessa háværa minnihlutahóps sem viðhorf. Ég spurði sjálfa mig jafnvel úti í búð: hversu margir hérna inni ætli hati mig?“
Edda missti móður sína þegar hún var 14 ára. Hún hefði gjarnan viljað geta leitað ráða hjá móður sinni í umróti síðustu ára en móðir hennar kenndi henni engu að síður mikilvægar lexíur áður en hún kvaddi þennan heim.
Móðir Eddu greindist með krabbamein nokkrum vikum eftir að Edda fermdist árið 2005. Þremur mánuðum eftir greiningu lést hún. Edda segir að móðir hennar hafi kennt henni að taka lífinu ekki of alvarlega. Umfram allt varð hún henni fyrirmynd með því æðruleysi sem hún sýndi gagnvart örlögum sínum: „Að horfa á mömmu mína taka örlögum sínum af svona miklu æðruleysi þegar hún lá á spítala kenndi mér líklega meira en mig hefði grunað.“
