Leikdómur:
Ég gerði mér ferð í Gamla bíó á föstudaginn í síðustu viku en þar var verið að frumsýna söngleikinn Hlið við hlið. Ef söngleikjaperrar landsins kannast ekki við nafnið, hafa ekki séð kvikmyndina eða söngleikinn áður þá er engin ástæða til að örvænta og ofanda þar sem þetta þetta var fyrsta sýning á verkinu (kannski fyrir utan einhverjar general-prufur en þær teljast ekki með í mínum bókum). Um er að ræða frumsaminn söngleik sem er byggður á lögum eins ástsælasta söngvara Íslands, Friðriks Dórs.
Nú verð ég seint þekktur fyrir að vera einhver menningarsnobbari sem er með allt á hreinu enda er ég það ekki. Ég hef gaman að skemmtilegum hlutum og mér finnst leiðinlegir hlutir yfirleitt vera leiðinlegir. Þessi söngleikur var virkilega skemmtilegur og mér fannst hann því eðlilega vera andskoti skemmtilegur.
Akkílesarhæll frumsaminna söngleikja er yfirleitt söguþráðurinn þar sem það getur verið erfitt að troða lögum úr mismunandi áttum í eina kássu og láta eins og þau tengist öll á einhvern hátt. Þessi söngleikur fékk þó enga ör í hælinn sinn, sagan var yndisleg og virkaði virkilega vel með bestu lögunum hans Frikka.
„Söngleikurinn segir hjartnæma og litríka sumarsögu sem á sér stað á litlu sveitahóteli úti á landi. Borgarstrákurinn Dagur er orðinn þreyttur á tilverunni og ákveður að taka rútuna norður og sækja um vinnu á hótelinu. Það sem bíður hans er þó ekki alveg það sem hann átti von á, en ástar- flækjur og misskilningur verður til þess að lífið á hótelinu tekur oft óvænta stefnu. Útkoman er bráðfyndinn og skrautlegur tilfinningarússíbani þar sem við sögu koma fjölbreyttar og litríkar persónur.“
Hvern hefði grunað að þetta myndi allt saman virka? Mig, mig grunaði það því þegar ég sá hvaða fólk var á bakvið þennan söngleik þá vissi ég strax að þetta gæti ekki klúðrast. Það er oft talað um rjómann af einhverju en það orðasamband dugar ekki til að lýsa hópnum á bakvið þennan söngleik. Þetta er einfaldlega það besta af því besta sem hægt er að fá af ungu fólki í bransanum.
Höfundur og leikstjóri söngleiksins er enginn annar en Höskuldur Þór Jónsson. Höskuldur er hvað best þekktur fyrir að hafa skrifað og leikstýrt söngleiknum Ðe Lónlí Blú Bojs í Bæjarbíói árið 2019 en sá söngleikur var einnig afar vel heppnaður. Höskuldur skrifaði einnig handritið í þessari sýningu ásamt Berglindi Öldu Ástþórsdóttur. Berglind fór einnig með hlutverk í sýningunni og lék það listavel eins og við var að búast enda gerir hún allar sýningar sem hún leikur í betri.
Kristinn Óli Haraldsson fór með hlutverk borgarpiltsins Dags og gerði það frábærlega. Margir þekkja Kristinn eflaust sem tónlistarmanninn Króla og kemur það því engum á óvart að hann hafi sungið lögin hans Frikka frábærlega. Borgarpilturinn Dagur varð fljótt hrifinn af Sísí en það er Agla Bríet Bárudóttir sem lék hana og gerði það gríðarlega vel.
Katla Njálsdóttir lék hina eftirsóttu Evu sem gerði varla annað en að brjóta hjarta sveitapiltsins Hvata. Ingi Þór Þórhallsson lék Hvata og guð minn almáttugur – sá kann að syngja. Það er reyndar hægt að segja það um alla leikarana í sýningunni, hvert einasta lag kom á óvart og oftar en ekki þá framkvæmdi söngur leikarana gæsahúð á blaðamanni.
Helgi Valur Gunnarsson, sem lék barþjóninn Grjóna, var frábær í sínu hlutverki og hið sama má segja um Jón Svavar Jósefsson, sem lék hótelstjórann. Kolbeinn Sveinsson var síðan hrikalega fyndinn og bráðskemmtilegur í hlutverki sínu sem grunlausi kokkurinn hann Rikki.
Þetta var einn skemmtilegasti, ef ekki sá skemmtilegasti, söngleikur sem ég hef séð (og ég hef séð fleiri en einn). Leikararnir voru frábærir og lögin hreint út sagt mögnuð. Það sem gerist einna helst í sýningunni er að maður er endalaust minntur á það hvað Friðrik Dór á marga hittara sem allir kunna.
Það má svo taka það fram að lokaatriðið er alveg einstaklega flott en sætisfélagi minn á sýningunni hafði séð general-prufu sýningarinnar og vildi ólmur mæta aftur, þá helst til þess að sjá umrætt lokaatriði. Sjálfur er ég ekki frá því að ég mæti aftur en það gæti þó orðið smá erfitt þar sem það selst nánast upp á allar sýningar um leið og þær eru settar í sölu. Ég veit ekki hversu vel heitar lummur seljast í dag en orðatiltækið á heldur betur við um þessa sýningu. Ég mæli því með að fólk hafi hraðar hendur og kaupi miða sem fyrst.
