Margrét Jónsdóttir Njarðvík er í forsíðuviðtali í helgarblaði DV sem kemur út á morgun. Hér má lesa brot úr viðtalinu.
Margrét tók við sem rektor Háskólans á Bifröst í sumar. Þegar tilkynnt var um ráðningu hennar í janúar óraði engan fyrir þeim áhrifum sem COVID-19 ætti eftir að hafa á menntakerfið í heild sinni. Á Bifröst er hins vegar yfir 20 ára reynsla af fjarnámi og þykir skólinn framúrskarandi á því sviði. „Bifröst er algjörlega COVID-klár háskóli og nýtur góðs af því nú,“ segir hún.
Fjölskylda Margrétar var ein af þeim fyrstu sem fluttu í Breiðholtið þegar það var að byggjast upp. „Við bjuggum í Ljósheimum þegar ég fæddist en árið 1968, þegar ég er alveg að verða tveggja ára, flytjum við í Bakkahverfið þar sem ég er alin upp. Breiðholtið hafði ákveðinn stimpil á sér og við Breiðholtsvillingarnir svokölluðu upplifðum að við þyrftum alltaf að sanna okkur þrefalt á við aðra. Ég held að úr bekknum mínum séum við átta sem eru með doktorsgráður, þrátt fyrir að alast upp í þeirri trú að við værum ekki jafn merkileg og krakkar í öðrum skólum.“
Góður stjórnandi lyftir öðrum upp
Margir þekkja Margréti sem stofnanda og eiganda ferðaskrifstofunnar Mundo. Fyrirtækið sérhæfir sig meðal annars í þjálfunarferðum íslenskra kennara erlendis, skiptinámi og sumarbúðum ungmenna á erlendri grundu auk þess að annast ráðgjöf í alþjóðamálum.
Hún er með doktorspróf í spænsku og bókmenntum frá Princeton University og MBA frá Háskólanum í Reykjavík. Hún var lektor í spænsku við HÍ og síðan dósent við viðskiptadeild HR, auk þess að stýra alþjóðasviði skólans.
Hvað einkennir góðan stjórnanda?
„Góður stjórnandi er góður hlustandi og hann hefur nokkur kíló af hugrekku í sitthvorum rassvasanum. Góður stjórnandi lyftir öðrum upp. Hann passar að vera þjónandi og greiða götu fólksins sem hann er að vinna með,“ segir hún sem raunar rímar vel hugmyndafræðina á Bifröst þar sem boðið er upp á nám í þjónandi forystu.
Vildi leika sjálf í leikritinu
Hún stofnaði Mundo 2011 eftir að hafa misst vinnuna. „Tíu dögum seinna var ég búin að stofna Mundo. Fyrst ætlaði ég að vera með styrkjaráðgjöf því ég er góð í að ná í alþjóðlega styrki en svo fannst mér ekkert skemmtilegt að sækja um styrki nema ég væri sjálf að leika í leikritinu,“ segir hún og hlær. „Ég fór því að hugsa um hvar styrkleikar mínir lægju; ástríða, hæfileikar og menntun.“
Hún situr í stjórn Félags kvenna í atvinnulífinu (FKA), hefur lengi hvatt aðrar konur áfram á ýmsan hátt, meðal annars til að stofna fyrirtæki, en viðurkennir að hún hafi sjálf haft efasemdir um Mundo fyrstu tvö árin, eða réttara sagt haft efasemdir um sjálfa sig.
„Mér fannst ég þurfa að fá mér alvöru vinnu og þorði ekki að setja alla orkuna mína í þetta verkefni. Mundo tók síðan flugið en ég þurfti að heyra það frá góðri vinkonu að ég ætti að veðja á sjálfa mig. Oft eru stærstu hindranirnar innra með okkur sjálfum. Það tók mig tíma að fá trú á sjálfa mig.“
Viðtalið í heild sinni má lesa í helgarblaði DV sem kemur út á morgun.
