Einnig er hægt að hlusta á Spotify. 

„Eins lengi og menn fóru að fylgjast með gangi himintungla og kortleggja hann þá urðu þessi fern tímamót til þess að staldra við og gera sér dagamun, halda upp á þau með einhverjum hætti. Það eru þá vetrarsólstöður og sumarsólstöður og svo jafndægur að vori og jafndægur að hausti. Sumar þessara hátíða hafa gríðarlega mikið vægi í menningu okkar, eins og jólin, væntanlega mest. Kirkja segir að páskarnir séu mesta hátíð kristinna manna en miðað við amstur og umstang held ég að jólin séu stærsta hátíð samfélagsins,“ segir Davíð Þór.

Hann bendir á að á haustin sé allraheilagramessa, halloween, þar sem látinna er minnst og á sumrin sé það jónsmessan sem víða er mikil hátíð þótt hér á landi sé lítið gert með hana núorðið. Allar þessar hátíðir eru miklu eldri kristindómnum. „Það sem kristindómurinn gerir er að hann heldur hátíðunum en hann skiptir um inntak.“

Davíð Þór segir mögulegt að þessi háttur kristninnar, að halda í gamlar og heiðnar hátíðir en gefa þeim kristið inntak, sé ein ástæða þess að kristnin breiddist jafn hratt út á sínum tíma og raun bar vitni.

„Jesús reis upp á páskum og það er bara greint frá því í Biblíunni þannig að það liggur mjög beint við að fagna upprisunni á páskunum. Síðan er það þessi fæðingarhátíð í skammdeginu. Allt sem við gerum í kirkjunni eru bara tákn. Þar með er ég ekki að gera lítið úr því sem við erum að gera, þó ég segi að þetta séu „bara“ tákn. Tákn er ekkert „bara“ tákn. Tákn eru gríðarlega mikilvæg. Tákn eru eins og stafróf á miklu dýpri hluti en við getum tjáð með orðum. Þess vegna er svo mikilvægt að við séum læs á táknin okkar en ekkert af þessu er eitthvað hókus pókus. Allt er þetta táknrænt og meira að segja ef þú lest Jóhannesarguðspjall þá sérðu að Jóhannes talar aldrei um kraftaverk. Jesús gerir engin kraftaverk í Jóhannesarguðspjalli, hann gerir bara tákn, og það opnar dálítið lykilinn að því að skilja kraftaverkin. Þau eru tákn. Við verðum að vera læs á táknin hjá Jesús til að skilja hvað hann meinti með þeim. Eins og það að blindur fái sýn, hvað þýðir það að sá sem liggur fyrir hunda og manna fótum geti staðið í lappirnar og borið höfuðið hátt. Þetta eru allt saman tákn,“ segir Davíð Þór.

Hann segir táknin í náttúrunni kallast á við táknin í fæðingarfrásögninni. „Daginn tekur að lengja, svartasta myrkrið er afstaðið, ljósið er komið í heiminn; nú fer daginn að lengja og allt að verða betra. Ég held nú svo sem ekki að um hver jól hafi það komið mönnum eitthvað á óvart að daginn tæki að lengja aftur en maður getur ímyndað sér fólk sem ekki skildi gang himintunglanna hafi um hverjar vetrarsólstöður trúað því að þessi þróun myndi ekki snúast við og allt stefndi í eilífðarmyrkur.“