Nú ætla ég að leyfa mér að hafa enn í bili slíka trú á mannkyninu að álíta að Julian Assange verði ekki framseldur til Bandaríkjanna. Að hann verði einungis leiddur fyrir dómara í Lundúnum og að lokum dæmdur í sekt eða stutt fangelsi fyrir að hlaupast undan réttvísinni – inn í sendiráð Ekvador þar sem hann hefur hírst í mörg ár. Ekkert væri við það að athuga.

Ef ég hef rangt fyrir mér, ja, þá er það alþjóðlegt hneyksli og skelfilegur álitshnekkir fyrir bresku ríkisstjórnina. Framsali hans til Bandaríkjanna yrði mætt með gífurlegum mótmælum um allan heim. Assange yrði aþjóðlegur píslarvottur málfrelsisins.

Bretland virkar eiginlega alveg stjórnlaust nú á tíma Brexit. Íhaldsflokkurinn logar í átökum og maður veit ekki hversu lengi Theresa May þraukar sem forsætisráðherra. Furðufuglinn Boris Johnson gæti tekið við – maður sem er þekktur fyrir hvað hann er prinsípplaus. Framsal Assange yrði til marks um hvað þetta fólk er tilbúð að leggjast lágt.

Ég hef reyndar fremur hallast að Assange hefði á sínum tíma átt að fara til Svíþjóðar og standa fyrir máli sínum gagnvart ásökunum um kynferðisbrot. Því hefði aldrei fylgt stór refsing. Og ég tel að það hefði verið ólíklegt að Assange hefði verið framseldur frá Svíþjóð til Bandaríkjanna. Almenningsálitið  þar í landi hefði einfaldleg ekki leyft það. Kannski var hin langa sendiráðsdvöl óþarfi?

Ég get sagt eins og er að mér hefur mislíkað eitt og annað í vinnubrögðum Assanges og WikiLeaks. En það breytir því ekki að atburðarásin sem fór í gang í morgun vekur ugg. Það virðist vera að handtakan sé byggð á framsalskröfu frá Bandaríkjunum, það segir a.m.k. í nýjustu fréttum í Guardian.  Ef sú er raunin þarf tafarlaust að hefjast handa við að afstýra því.

Það má segja að Julian Assange hafi að nokkru leyti byrjað feril sinn á Íslandi. Íslensk stjórnvöld ættu að mótmæla kröftuglega tilraunum til að framselja hann – enda eru nákvæmlega engin rök fyrir slíku.