Styrmir Gunnarsson, fyrrverandi ritstjóri Morgunblaðsins, kallar eftir skýrari lagaramma þegar kemur að viðskiptalífinu og setur í samhengi við endurkomu þeirra aðalpersóna sem mest höfðu sig frammi í aðdraganda hrunsins.
Greint hefur verið frá endurkomu Jóns Ásgeirs Jónssonar og Hreiðars Más Sigurðssonar undanfarnar vikur svo einhverjir séu nefndir
Sjá nánar: Hreiðar Már laumar sér aftur í viðskiptalífið – Haslar sér völl í Stykkishólmi
Sjá nánar: Hagar hafna Jóni Ásgeiri
Sjá nánar: Bakkavararbræður sagðir huldumennirnir á bakvið Dekhill Advisors
Styrmir segir ljóst að lagaramminn sé ófullnægjandi og að vinstriflokkarnir séu sérstkalega skilningssljóir þegar kemur að þessu:
„Það hefur lengi verið ljóst bæði fyrir og eftir hrun, að sá lagarammi, sem er til staðar utan um viðskiptalífið hér á Íslandi er mjög ófullnægjandi. Fyrir hrun urðu til viðskiptasamsteypur af þeirri tegund hér, sem ekki hefðu getað orðið til í Bandaríkjunum, háborg kapítalismans, vegna margvíslegra lagaákvæða, sem hefðu hindrað slíkt. Umræður um fjölmiðlalögin svonefndu leiddu í ljós alvarlegan skilningsskort á þessum málum hér og þá ekki sízt hjá vinstri flokkunum. Við yfirlestur á umræðum um þau mál á Alþingi kom þó í ljós að Samfylkingin var mun ver stödd að þessu leyti en VG.“
Hann segir litla umræðu um málið á pólitískum vettvangi og segir það barnaskap um að kenna:
„Síðustu ár sýna að þeir sem mest komu við sögu í hruninu vinna nú markvisst að endurkomu. Svo aftur sé vísað til Bandaríkjanna mundi það ekki þykja sjálfsagt þar vegna margvíslegra lagaákvæða og reglna.
Þessir þættir sem snerta viðskiptalífið hér hafa nánast ekkert verið til umræðu á hinum pólitíska vettvangi. Það er ekki auðvelt að átta sig á því hvað veldur. Að einhverju leyti kann þekkingarskortur að ráða þar ferð og jafnvel barnaskapur en svo má vel vera að einhverjir sjái enga ástæðu til að herða þennan lagaramma. Þeir hinir sömu geta þó varla talið að það sé ástæðulaust með öllu að ræða þessi mál.“
Styrmir segir það varla líðast að umræðan sé ekki tekin um málið, nú þegar aðalleikendur hrunsins snúi til baka:
„Eftir það sem á undan er gengið mundu almennir borgarar í okkar samfélagi tæpast taka því vel að endurkoman yrði án þess að þessi mál yrðu a.m.k. rædd fyrir opnum tjöldum. Getur verið að á Alþingi í dag séu engir þingmenn, sem sjái hvað hér getur verið að gerast?“
