Það er mikið rætt um bylgju ofbeldis sem gengur yfir Lundúnaborg, morðtíðni hefur hækkað, um tíma fór hún meira að segja yfir New York, þetta lýsir sér einkum í fjölda hnífaárása.

Ýmsar ástæður eru nefndar fyrir þessu, eitruð gengjamenning sem hefur breiðst út, niðurskurður hjá lögreglu, og svo eru náttúrlega þættir eins misskipting, stéttaskipting og ójöfnuður og langvinn aðhaldsstefna. Bæði Amber Rudd innanríkisráðherra og Sadiq Khan, borgarstjóri í Lundúnum, hafa átt í vök að verjast vegna þessa.

Ben Baumont-Thomas, tónlistarritstjóri Guardian, setur fram eina kenningu til í grein í blaðinu. Hún gengur út á að tegund af rapptónlist sem kallast drill endurspegli ekki bara ofbeldið, heldur hvetji beinlínis til þess. Þetta er afbrigði af svonefndu gangsta-rappi og er upprunnið í Chicago, borg sem er alræmd fyrir ofbeldi og gengi.

Í greininni er vitnað í rannsókn þar sem er sýnt fram á að drill sé beinlínis hættulegt, í textunum séu engar hömlur á því sem sagt er, og í gegnum tónlistina upplifi gengjameðlimir að þeir séu voldugir og geti leyft sér hvað sem er. Haft er eftir föður 15 ára drengs sem dó í hnífaárás sem var framin af rapptónlistarmanni að drill sé djöfullegt.  Baumont-Thomas birtir þetta myndband með grein sinni.