Í Reykjavík er ein starfsemi sem dafnar betur en önnur – það er starf Bílastæðasjóðs. Stæðaverðir eru við hvert fótmál í Reykjavík og maður hefur á tilfinningunni að þeir sinni starfi sínu af miklu kappi. Það er til dæmis mjög algengt að þeir séu að stugga manni burt þegar maður er til dæmis að bíða eftir maka sínum eða barni.

Vandinn er reyndar sá að stæðaverðirnir eru að eltast við örfáar hræður – og meira og minna alltaf sama fólkið. Það er ekki eins og bærinn sé fullur af fólki dags daglega, jú, einhverjir stunda vinnu hérna á svæðinu og svo eru það íbúarnir.

Ég hef talið að hlutverk stöðumæla sé fyrst og fremst að greiða fyrir umferð, þeir séu ekki tekjulind fyrir borgina. Ég held reyndar að það séu þeir ekki – starfsemi Bílastæðasjóðs er óhemju dýr og tekjurnar duga tæplega til að standa undir henni.

Málið er hins vegar að það er sjaldnast bílastæðahallæri í Miðborginni, ég veit það af eigin reynslu. Eiginlega er bara einn tími þegar verulega erfitt er að fá stæði. Það eru um kvöldmatarleytið þegar fólk kemur á veitingastaði og fer í leikhús.

En þá eru stöðumælaverðirnir ekki á ferli.

Nú er verið að hækka stöðumælagjöldin og lengja tímann sem þarf að borga í stöðumæla. Hækkunin er mjög veruleg – hún er meðal annars réttlætt með því að það sé dýrara að greiða í stöðumæla í stórborgum þar sem býr margfalt fleira fólk en á öllu Íslandi. Það á líka að lengja tímann sem þarf að borga í stöðumæla, byrja strax snemma um morguninn og hætta ekki fyrr en undir kvöldmat á laugardögum. Væntanlega mun þetta útheimta fjölgun stöðumælavarða og lengri vaktir hjá þeim.

Hvers vegna þá ekki á sunnudögum líka?

Fyrir okkur sem búum hérna í Miðbænum er þetta verulega bagalegt. Eins og ég segi – þessi stöðumælastarfsemi er að miklu leyti eltingaleikur við okkur og gesti okkar. Þetta bitnar líka á þeim sem eru af veikum mætti að reyna að halda uppi verslun hér á svæðinu – það er ekki eins og hún standi með sérstökum blóma í kreppunni.

En svona verður þetta kannski að vera í stórborgum – það má þá minna á að það eru frí bílastæði við Smáralind og Kringluna og í Skeifunni.

Ég sé á Facebook að Kristinn Hrafnsson blaðamaður orðar þetta ágætlega:

„Hef alltaf sagt að Reykjavík sé minnsta stórborg í heimi. í borginni sameinast allir helstu ókostir smáþorpsins og stórborgarinnar.“