Ný rannsókn kanadískra og norskra vísindamanna sýnir að mökun steypireyða og langreyða er mun algengari en áður var talið. Rannsóknin sýnir að 3,5 prósent genamengis steypireyða komi frá langreyðum.

Greinin er birt í tímaritinu Conservation Genetics.

Vel er þekkt að ýmsar skyldar tegundir makist. Til að mynda hestar og asnar sem geta eignast múlasna. Einnig ljón og tígrisdýr sem geta eignast lígur. Hins vegar eru múlasnar og lígrar ófrjó dýr. Þrátt fyrir að tegundir foreldranna séu nógu líkar til að geta afkvæmi þá eru afkvæmin ekki nægilega vel saman sett erfðafræðilega til þess að geta búið til sæði eða eggfrumur.

Hin nýja rannsókn sýnir hins vegar að hið sama á ekki við um þessar tegundir hvala. Þrátt fyrir að steypireyðar og langreyðar séu sitthvor tegundin geta þeir eignast saman frjó afkvæmi.

Í hverjum einasta steypireyði sem rannsakaður var fannst eitthvað af erfðaefni langreyða. Ljóst er því að tegundirnar tvær eru orðnar samtengdar að einhverju leyti. Eða þá að þær hafa aldrei aðskilist mikið í þróuninni.

Það vekur hins vegar athygli að langreyðar virðast ekki hafa jafn mikið af erfðaefni steypireyða í sér. Þetta þýðir sennilega að steypireyðar makist við blandað afkvæmi en ekki langreyðar. Fjöldi langreyða er mun meiri en steypireyða og því hafa þeir meiri makaval en steypireyðar.