Í fyrsta lagi þarf að kanna hvort mæla á nánar fyrir í lögum um eftirlit dómstólasýslunnar með stjórnsýslu dómstólanna með það fyrir augum að efla eftirlitshlutverk stofnunarinnar. Slíkar breytingar þyrftu að leiða til aukins samræmis í framkvæmd milli dómstólanna og efla réttaröryggi í stjórnsýslu þeirra bæði fyrir borgarana og starfsmenn dómstólanna.
Í öðru lagi uppfyllir dómstólasýslan ekki við núverandi aðstæður með fullnægjandi hætti lögbundið hlutverk sitt varðandi yfirstjórn upplýsinga- og tæknimála dómstólanna og að hún annist stjórn upplýsinga- og tæknimála dómstólanna og að hún annist þróun þeirra mála. Tryggja þarf öryggi málsgagna, og stjórnvöld þurfa að móti stefnu þess efnis.
Dómstólasýslan þarf í þriðja lagi að setja nánari reglur fyrir Landsrétt og héraðsdómstóla um málaskrár dómstóla, þingbækur, búnað til hljóð- og myndupptöku í þinghöldum, dómabækur, varðveislu málsskjala og upptaka, aðgang almennings að endurritum af dómum og úr þingbók, svo og að framlögðum skjölum, og form og frágang dómskjala.
Að lokum þarf að meta hver yrðu fjárhagsleg samlegðaráhrif af sameiningu héraðsdómstóla og hvernig sameining þeirra gæti styrkt stjórnsýslu dómstólanna. Ríkisendurskoðun bendir á að meta þarf faglegan ávinning af sameiningu héraðsdómstóla en við fámennustu héraðsdómstólana starfar að jafnaði einn dómari. Í ljósi eftirlitsvalds dómstjóra er það ekki ákjósanleg staða.
