Fréttablaðið skýrir frá þessu.
„Ákvörðun um ákæru var tekin á grundvelli játningar sem lögreglan gerði henni upp en hún viðhafði aldrei. Nú stöndum við frammi fyrir því að skjólstæðingur minn hefur orðið fyrir heilmiklu tjóni vegna þessa framferðis lögreglunnar.“
Hefur blaðið eftir Söru Pálsdóttur verjanda konunnar. Hún gagnrýnir vinnubrögð lögreglunnar og segir þau ekki bara vera slæleg.
„Það kann að teljast til glæpsamlegs athæfis að gera manneskju upp játningu með því að leggja henni svona afdrifarík orð í munn. Við þetta bætist svo að brotið var gróflega á grundvallarmannréttindum konunnar í þessari skýrslutöku og henni aldrei kynntur skýr réttur hennar til að hafa lögmann sér við hlið eftir að grunur féll á hana.“
Hún benti einnig á að konunni hafi ekki verið skipaður verjandi fyrr en eftir að ákæra var gefin út, tveimur árum eftir áreksturinn. Sýknudómur héraðsdóms hafi verið mjög afdráttarlaus og sé hún nú að undirbúa miskabótakröfu á hendur ríkinu.
„Málið hefur tekið tvö og hálft ár af lífi hennar og valdið henni mikilli sálarangist auk mikilla beinna fjárútláta en henni var til dæmis gert að greiða hluta af kostnaði fyrir viðgerðir á bílnum á grundvelli þessarar röngu skýrslu lögreglu.“
Er haft eftir Söru.
Ekki er um það deilt í málinu að konan hafi bakkað á bíl. Lögreglan tók skýrslu af henni á heimili hennar skömmu eftir ákeyrsluna. Í samantekt lögreglumannsins, sem tók skýrsluna, segir að konan hafi viðurkennt að hafa bakkað á bílinn af ásetningi. Hljóðupptaka af skýrslutökunni segir hins vegar aðra sögu því þar kemur fram að konan játaði þetta aldrei og var aldrei spurð hvort um ásetning hafi verið að ræða.
Í dómnum er fjallað um upptökuna og segir að ljóst sé að hin ákærða hafi aldrei viðurkennt að hafa bakkað bifreið sinni af ásetningi á bifreið brotaþola „þegar hún reiddist mjög mikið“ eins og segir í samantekt lögreglunnar.
