Hvert mannsbarn veit að e-pilluhátíðin sem kölluð er Secret Solstice er meinsemd í okkar þjóðfélagi. Þarna hlusta gufuruglaðir og gufuósandi unglingar á eitthvert bölvað garg sem á að heita menning og krydd í tilveruna.

Svarthöfði á erfitt með að skilja tilvistarrétt þessa ósóma. Hvert er eiginlega menningarlegt gildi þess að fá lyfjafeitan óvita eins og Busta Rhymes til að skemmta landanum? Nei, Secret Solstice er allt annað en upphefð fyrir vora þjóð og auk þess til mikils ama fyrir íbúa Laugarneshverfis. Þeir eiga skilið kertafleytingu eða tvær fyrir að hafa gengið í gegnum þessa vítiskvöl í fimm ár.

Svarthöfði hefur mikla samúð með þeim íbúum sem búa í námunda við tónleikasvæðið. Þeir þurfa að horfa upp á ókunnugt fólk pissa utan í limgerði, unglinga bryðja læknadóp og dauðskelkuð dýrin ýlfra. Helförin í Laugardalnum mun verða skammarblettur í sögubókum framtíðarinnar.

Upplifun hins norska Knut Ödegard, íbúa í Laugarneshverfinu, er enn greipt í huga Svarthöfða. Rusli var hent í garðinn hans og hann fann hvergi bílastæði. Alls staðar var búið að leggja bílum skakkt upp á gangstéttir og olían lak úr þeim.

„Beint fyrir framan húsið okkar, sem stendur við tvístefnugötu, var lagt bíl með unglingum. Þeir stilltu upp borði og stólum úti á miðri götu, komu með kælibox með áfengi og höfðu „partý“ þarna á miðri götunni,“ sagði Knut. Vesalings maðurinn.

Knut stakk upp á að tónlistin yrði lækkuð og löggæsla efld og Svarthöfði telur það þjóðráð. Ef halda á svona húllumhæ á annað borð þá þurfa norskar áherslur að vera til staðar. Norðmenn eru sérfræðingar í skemmtun.

Nú á að flytja hátíðina úr Laugardalnum yfir á Klambratúnið en Svarthöfði sér ekki að það leysi neinn vanda. Ekki frekar en þegar kirkjan færir bersynduga klerka milli brauða þegar þeir eru gripnir með lúkuna undir fermingarkyrtlunum. Nei, Hlíða- og Holtafólk á þetta ekkert frekar skilið. Það þarf hvort eð er að umbera hvers dags fylleríið úr miðbænum.