Formaður Samtaka iðnaðarins heldur ræðu og skammast út í fjölmiðla og „svonefnda bloggheima“ fyrir neikvæða umræðu. Ég man reyndar ekki betur en að hann hafi flutt sömu ræðuna í fyrra.
En það er ekki bloggheimum að kenna að hér er allt löðrandi í spillingu í bankakerfi og fjármálalífi. Manni óar eiginlega við því ef ekki hefðu verið bloggheimar til að stöðva suma gjörningana eða koma upp um þá.
Og sumir fjölmiðlar hafa tekið sig á eftir hrunið; það hefur komið fram hópur af ungu og áhugasömu fjölmiðlafólki sem óttast ekki.
En fréttirnar af sukkinu dynja á okkur á hverjum degi.
Frjárglæframennirnir sem eru kenndir við Bakkavör eiga að fá að eignast fyrirtækið sitt aftur; í gegnum íslenska fjármálakerfið og lífeyrissjóði liggur hroðaleg skuldaslóð eftir þessa menn.
Og enn erum við að verða einhvers vísari – ekki að maður skilji þetta – um sérkennilega fjármálagjörninga Pálma Haraldssonar og Jóns Ásgeirs Jóhannessonar.
Í rauninni má formaður SI þakka fyrir að fólk er ekki löngu hætt að blogga og farið út á göturnar. Þannig væri það í mörgum öðrum löndum, en ekki hér, hvort sem menn vilja kenna stillingu þjóðarinnar um eða þýlyndi.
