Íslendingar virðast lifa í þeirri ranghugmynd að þeir séu eina þjóðin í heiminum sem er að upplifa ferðamannasprengju – og að fyrir vikið hafi orðið hér eitthvað sem kallast „græðgisvæðing“.

Nú er það svo að túrismi hefur stóraukist víðar en hér. Sums staðar í Evrópu er varla þverfótað fyrir ferðamönnum. Meginskýringin á þessu er stóraukið framboð á ódýru flugi – núorðið er hægt að fljúga enda á milli í álfunni fyrir afar lítinn pening, stundum ekki meira en kostar að taka leigubíl frá flugvelli, en hins vegar hefur verið á hótelgistingu víða hækkað.

Airbnb er svar við því – og veldur því að troðningurinn á ferðmannastöðum eykst enn. Það getur verið að þetta sé öfugþróun. Ef þetta heldur svona áfram verður að fara að hleypa inn í hollum í helstu ferðmannaborgir.

En verðlagið er víðar hátt en á Íslandi. Raunar er það svo að veitingar hafa alltaf verið dýrar hér og matarverð í búðum hátt. Það hefur ekkert breyst. Veitingahúsin á Íslandi hafa batnað og fjölbreytnin er miklu meiri, en úrval matvöru í búðum hér er afar lélegt – það hefur ekkert breyst.

Ísland mun seint laða til sín ferðamenn sem koma til að drekka ódýran bjór – og ætti heldur ekki að gera það. Samt koma hér að vetrarlagi hópar helgarferðamanna, einkum frá Bretlandi, sem kaupa ódýra hótelpakka og eru ekkert að sligast undan verðinu á bjórnum og skyndimatnum, enda eru staðir sem selja slíkt legíó – ólíkt því sem áður var.

Samkvæmt reynslu minni af ferðalögum hefur ekki orðið meiri „græðgisvæðing“ á Íslandi en annars staðar. Samanburður getur líka verið villandi, Ísland hefur alltaf verið og mun alltaf verða dýrt – rétt eins og t.d. Noregur og Danmörk. Við verðum aldrei Kanarí.