Sveinn Arnarsson, knattspyrnudómari, hefur loks rofið þögnina varðandi uppákomu sem varð milli hans og Arnars Grétarssonar, þjálfara KA, í KA-heimilinu á dögunum. Arnar var dæmdur í fimm leikja keppnisbann af KSÍ á dögunum en um afar þunga refsingu var að ræða.
Forsaga málsins er sú að Arnar var verulega ósáttur með dómgæsluna í leik KA og KR á dögunum og fékk undir lok leiks að líta rauða spjaldið eftir að hafa kallað fjórða dómara leiksins, Svein „fokking fávita.“ Arnar fór því sjálfkrafa í tveggja leikja bann því þetta er ekki í fyrsta skipti á tímabilinu sem honum er gefið rauða spjaldið. Til viðbótar fékk Arnar þriggja leika bann vegna atviksins í KA-heimilinu sem Sveinn skilaði inn viðbótarskýrslu vegna.
Arnar tjáði sig loks um atvikið fyrr í dag þar sem hann sagðist enn hafa verið reiður vegna leiksins þegar hann rakst á Svein í KA-heimilinu þar sem knattspyrnudómarinn hafi verið að fá sér kaffi í búningsklefi nærri skrifstofu hans. Hann gekkst við því að látið nokkur vel valin orð falla en sagði að Sveinn hefði mátt lesa betur í aðstæður og að vera hans í KA-heimilinu, strax eftir atvikið, hafi verið eins og salti væri stráð í sárin.
Sveinn hefur nú, eins og áður segir, sent frá sér yfirlýsingu á Facebook-síðu sinni vegna málsins. Hann þvertekur fyrir að hafa verið að strá salti í sárin á þjálfaranum heldur hafi hann verið að skutla syni sínum, sem æfir með KA, á æfingu. Þá hafi hann ætlað að hitta á framkvæmdastjóra KA sem hafði áður beðið hann afsökunar vegna hegðunar Arnars í símtali og viljað hitta hann á fundi. Segir Sveinn að framkoma Arnars hafi ekki verið knattspyrnunni til framdráttar en hann vilji horfa fram á veginn, íslenskri knattspyrnu til heilla.
Yfirlýsing Sveins í heild sinni:
Ég í sannleika sagt hélt að ég þyrfti ekki að skrifa þennan texta en vegna þeirra ummæla sem hafa fallið sé ég mig knúinn til að útskýra ákveðna hluti.
Morgun eftir leik í 15. umferð bestu deildar karla fékk ég skilaboð frá Framkvæmdastjóra KA þar sem hann biður mig afsökunar á því sem gerðist á síðustu andartökum leiksins og eftir leik. Ég tók þeirri afsökunarbeiðni og spurði hvort ég gæti hitt á hann. Hann sagði við mig að líta endilega við.
Ég á barn, tíu ára dreng, sem æfir knattspyrnu með KA. Í hádeginu, þriðja ágúst, daginn eftir umræddan knattspyrnuleik ég með barn mitt á knattspyrnuæfingu. Aðstoðaði ég hann í anddyri félagsheimilis liðsins við að klæða sig í knattspyrnuskó og hnýta skóþveng sinn þar sem virkilega kalt var í veðri og barnið loppið á fingrum.
Ég náði mér því næst í kaffibolla og þar næst gáði ég hvort framkvæmdastjórinn væri við. Á þeim tíma kom þjálfari KA að mér. Þau orð sem þar voru látin falla í minn garð voru alls ekki neitt kurteisishjal. Hegðun sem þessi, bæði á knattspyrnuvelli og sér í lagi daginn eftir leik, er ekki íslenskri knattspyrnu til framdráttar.
Það er því alrangt að ég hafi á nokkurn hátt verið að strá salti í sár nokkurs manns. Ég einfaldlega tók við afsökunarbeiðni og mælti mér mót við frkv.stjóra áður en ég ætlaði að horfa á barn mitt æfa knattspyrnu. Menn verða að taka ábyrgð á eigin hegðum með öðrum hætti en að gera það eitthvað tortryggilegt að ég sé í KA-heimilinu daginn eftir leik, þegar ég kom þangað annars vegar með son minn á æfingu og hins vegar til að hitta á frkv. stjóra félagsins, sem getur staðfest það.
Við erum komin á mjög skringilegar slóðir ef umræða um íslenska knattspyrnu hverfist um 38 ára fjölskylduföður á Akureyri. Íslensk knattspyrna er í sókn og fagmennskan verður æ meiri með hverju árinu. Látum hér staðar numið og beinum sjónum okkar fram veginn, íslenskri knattspyrnu til heila.
Læt ég þetta vera mín lokaorð um málið.
