Svarthöfði er skattgreiðandi líkt og aðrir fullveðja Íslendingar. Tekur þátt í samneyslunni og leggur lóð sitt á vogarskálarnar. Svarthöfði kveinkar sér ekki yfir sköttum þótt þeir séu að sjálfsögðu allt of háir.

En Svarthöfði getur ekki varist þeirri hugsun að hjá Ríkisskattstjóra starfi fólk sem sé haldið sadisma. Að það hafi gaman af því að pína venjulega smælingja eins og Svarthöfða. Þessi hugsun kemur ávallt upp um þetta leyti árs þegar almenningur er neyddur til þess að setjast við heimilistölvuna og skila skattskýrslunni.

Þegar skattframtalið er opnað blasir við galli á menntakerfinu okkar. Á Íslandi er skólaskylda og allir landsmenn neyðast til þess að læra náttúrufræði, dönsku og hannyrðir. Aldrei er börnum kennt neitt um skatta eða skattskil. Skattframtalið er því ekkert annað en gildra sem ríkisvaldið leggur fyrir þegnana.

Íslendingar eru frestunargjörn þjóð og þetta veit ríkisskattstjóri, eða ríkisskrattstjóri eins og hann ætti að vera kallaður. Flestir bíða með þetta kvíðavaldandi verkefni fram á síðustu stundu, jafnvel rétt fyrir miðnætti áður en bjallan glymur. Fólk veit að það verður að skila þessu. Annars fær það „áætlun.“ Áætlun er það versta sem til er í augum Íslendingsins. Þá tæmir ríkisskattstjóri alla bankareikninga og tekur bílinn, sjónvarpið og heimilisköttinn í leiðinni.

Nötrandi á beinunum reynir fólk að plægja sig í gegnum framtalið á meðan klukkan tifar. „Reiknað endurgjald“, „Frádráttur frá tekjum“, „Staðgreiðsla af launum“, „Starfstengdar greiðslur“, „Önnur hlunnindi.“ Hvað í andskotanum þýðir þetta allt saman?

Síðan er ýtt á „senda“ en þá kemur iðulega upp villa. Villa er eins og kaldur og blautur löðrungur. Þá er aðeins tvennt í stöðunni.

1. Grátbiðja um nokkurra daga frest. Borga svo rándýrum endurskoðanda fyrir að redda málunum.
2. Reyna að krafsa sig fram úr villunni upp á von og óvon um að það sem maður sé að senda sé ekki rugl. Þetta er valkosturinn sem flestir taka.

Þegar framtalið fer loksins í gegn hjá Svarthöfða fyllist hann skömm og ótta. Skömm yfir því að vera svo heimskur að kunna þetta ekki og ótta við að skatturinn hirði aleiguna. Þetta er sjálfsagt sama tilfinning og fórnarlömb Nígeríusvindlara upplifa þegar þau gera sér grein fyrir að allt var í plati.

Við tekur mest stressandi partur af framtalinu. Að sjá hvort Svarthöfði skuldar skattinum eða öfugt. Þessi stund er eins og að taka þátt í rúllettu, jafn vel rússneskri. Og það er ekki laust við að illkvittnishlátur skattstjórans heyrist í hátölurum heimilistölvunnar.