Sigurður G. Guðjónsson lögmaður hæðist að Páli Þórhallssyni skrifstofustjóra í forsætisráðuneytinu vegna dómsmáls sem sá síðarnefndi tapaði gegn Landsbankanum. Hafði Páll tapað töluverðri fjárhæð eftir að greiðslukorti hans var stolið þegar hann fór út að skemmta sér í París. Gagnrýnir Sigurður að Páll hafi fengið gjafsókn og segir að fullir embættismenn í Stjórnarráðinu verði að bera ábyrgð á gjörðum sínum eins og annað fólk.
Landsréttur sýknaði Landsbankann af kröfu Páls um að fá endurgreiddar þær 600.000 krónur sem hann tapaði en héraðsdómur hafði komist að gagnstæðri niðurstöðu. Rétturinn komst að þeirri niðurstöðu að Páll hefði sýnt af sér stórfellt gáleysi í málinu en auk kortsins komust þjófarnir yfir pin-númerið. Fram kemur í frétt Vísis af dómnum að ríkið hafi greitt fyrir gjafsókn Páls en venjulega sé slíkt ætlað fólki sem sé undir ákveðnum tekjumörkum eða að viðkomandi mál hafi almennt gildi. Segir í frétt Vísis að hið síðarnefnda hafi átt við í þessu tilviki.
Sigurður segir í pistli á Facebook um málið:
„Stjórnarráðsmaður dettur í það í París og er féflettur af föntum sem hann ákvað að eiga samneyti við.Stjórnarráðsmaðurinn vill hvorki bera ábyrgð á vali meðreiðamanna né gerðum sínum að öðru leyti með þeim í París. Stjórnarráðsmaðurinn virðist vera hreinræktaður prinsippmaður gerir ekkert nema á kostnað annarra og fer í mál við ríkisbankann og vill að bankinn borgi gleði Parísar næturinnar sem bankinn vill ekki, þó í ríkiseigu sé. Stjórnaráðdmaðurinn vill ekki una því og efnir til málaferla gegn ríkisbankanum og hafði sigur í héraðsdómi.“
Hann heldur áfram að hæðast að Páli og segir skiljanlegt að Landsbankinn hafi tekið til varna og að Páll verði að bera ábyrgð á því sem hann geri á fylleríi:
„Ríkisbankinn var eðli máls samkvæmt ekki tilbúinn að bera ómælda ábyrgð á skemmtan allra stjórnarráðsmanna í tíðum og oftast tilgangslausum utanlandsferðum færi þar eitthvað á annan veg en að var stefnt og skaut dómi héraðsdóms til Landsréttar. Stjórnarráðsmaðurinn vildi ekki bera kostnað af málsskoti bankans og sótti um gjafvörn og fékk. Málarekstur hans enda í þágu allra ríkisstarfsmanna sem færu óvarlega með eigið fé í útlöndum. Stjórnarráðsmaðurinn, sem hugsaði fyrir heildina, tapaði málinu í Landsrétti og skattgreiðendur sjá um kostnað hans af því. Sé dómur Landsréttar endanlegur má draga þá ályktun af honum að fullir stjórnarráðsmenn beri sömu ábyrgð á gerðum sínum og allur almenningur.“
