Áhorf hefur sjaldan eða aldrei verið minna á Eurovision söngvakeppnina en í ár, af ástæðum sem flestir þekkja. Það er vegna þátttöku Ísraelsmanna í keppninni og innrásar þeirra inn á Gasa ströndina. Athygli vekur hins vegar áhugi eldri og íhaldssamari karla á keppninni, sem ekki hafa verið áberandi í umræðunni fram til þessa.
Einn af þeim er Björn Bjarnason, fyrrverandi ráðherra Sjálfstæðisflokksins, sem bloggað hefur í tvígang um málið. Beinir hann meðal annars spjótum sínum gegn RÚV, Guðna Th. Jóhannessyni forseta og Arnari Eggerti Thoroddsen poppfræðingi.
„And-Eurovision sönghátíð var haldin sama kvöldið og Hera Björk söng fyrir Íslands hönd í Malmø og forseti Íslands var á hátíðinni! RÚV stendur fyrir Eurovision hér og starfsmenn þess leika tveimur skjöldum – fagleg sjónarmið víkja fyrir einkaskoðunum – ekki í fyrsta sinn,“ segir Björn í pistli þann 11. maí og vísar til samstöðutónleikanna sem haldnir voru fyrir Palestínumenn í Háskólabíó.
Tveimur dögum seinna bölsótaðist Björn vegna viðtals í sjónvarpsfréttum RÚV við Arnar Eggert sem hafði lýst Eurovision sem algjöru klúðri og að keppnin væri að verða eitruð.
Af pistli Björns má reikna með að hann hafi fylgst með Eurovision fullur aðdáunar.
„Þeir sem fylgdust með Eurovision-söngvakeppninni í beinni útsendingu frá Malmø á þremur kvöldum hljóta að dáðst að því hve vel Svíum fór framkvæmdin úr hendi. Úr varð mikil skraut- og ljósasýning eins og til var stofnað og náði hún til meira en 100 milljón sjónvarpsáhorfenda um heim allan,“ segir Björn.
Þá segir hann orð Arnars vera öfugmæli. „Þeir sem breyttu þessari keppni í stjórnmálaviðburð núna voru aðgerðarsinnar gegn Ísrael. Það blasir við þegar litið er á framgöngu þeirra með aðstoð RÚV hér á landi. Þeir urðu hins vegar undir og þá er brugðist við á þann hátt sem birtist í orðum Arnars Eggerts og RÚV lætur auðvitað þar við sitja, þótt höfuðklúðrið sé þess,“ segir hann.
Einnig úr óvæntri átt kom áhugi Jóns Steinars Gunnlaugssonar, fyrrverandi hæstaréttardómara. En hann skrifaði grein í Viljann þar sem hann kvartaði yfir því að „dómnefndir valdsins“ réðu í Eurovision en ekki atkvæði fólksins.
Rakti hann svo muninn á atkvæðum dómnefnda og atkvæðum úr símakosningum. Til að mynda að Svisslendingar, sem unnu keppnina, hafi aðeins hafnað í fimmta sæti í símakosningu á meðan Ísrael hafi farið úr tólfta sæti upp í fimmta eftir að símaatkvæðin voru talin. Það er að Ísrael hafi endaði í öðru sæti hjá almenningi.
„Dómnefndirnar, sem eru skipaðar fulltrúum valdsins, ráða niðurstöðunni en ekki fólkið sem leggur það á sig að skila inn atkvæðum. Nú virðist þetta hafa þjónað þeim tilgangi að hindra að ísraelska lagið gæti sigrað,“ segir Jón Steinar og sakar dómnefndir um að hafa sameinast um eitt lag til að það myndi vinna. „Það er mín skoðun að svissneska lagið hafi ekki verið upp á marga fiska og hið ísraelska verið miklu áheyrilegra,“ segir Jón Steinar sem sat við og horfði á keppnina.
Keppnin í ár vakti einnig áhuga Brynjars Níelssonar, fyrrverandi þingmanns Sjálfstæðisflokksins. Í færslu á samfélagsmiðlum sagðist Brynjar hafa horft á Eurovision í fyrsta skipti í áratugi núna í ár.
„Mér fannst Hera standa sig frábærlega og Gunna Dís kynnir var ekki síðri. Mjög áheyrileg og lúmskt fyndin,“ segir Brynjar.
Einnig skaut hann skotum á samstöðutónleikana í Háskólabíó sem sýndir voru á Stöð 2.
„Missti alveg af tónleikum sjálfhverfa frekjuliðsins á Stöð 2. Þeir tónleikar hefðu aldrei orðið að veruleika hefði þeirra maður unnið undankeppnina og verið fulltrúi okkar í keppninni. Þeir sem halda að þessir tónleikar hafi verið vegna samkenndar með fórnarlömbum stríðs en ekki bara venjuleg pólitík eru á villigötum. Það væri þá allavega mjög valkvæð samkennd,“ segir Brynjar.
