Hulda skrifaði pistil fyrr í dag sem hún gaf DV góðfúslega leyfi til að deila. Þar ræðir Hulda um skólastarfið sem er nú í biðstöðu, áfallið sem Grindvíkingar eru í og hversu mikilvægt er að bjóða Grindvíkingum nú upp á faglega aðstoð og samverustað.
„Var að koma af dásamlegri samveru þar sem skólafólk í Grindavík hittist. Um leið og þessi stund var dásamleg var hún erfið og allir sammála um mikilvægi þess að hittast og vera saman. Hlæja saman og gráta saman enda féllu mörg tár.
Það hefur mikið verið rætt um að það þurfi að koma á skólahaldi sem fyrst, nokkurs konar farskóla bæði fyrir leik- og grunnskóla. Við skólafólkið skiljum vel þörfina fyrir rútínu, námi og samveru barnanna okkar, við vitum að þau þurfa sálgæslu þar sem þau hafa orðið fyrir áfalli. Við sem fagfólk vitum líka að það er mjög mikilvægt að það fólk sem sér um börnin okkar núna séu í góðu andlegu jafnvægi, það erum við ekki vegna þess að:
Við erum í miðjum atburðinum
Við erum í áfalli
Við búum við gríðarlega óvissu
Við erum kannski búin að missa heimilin okkar
Við erum dreifð um landið
Við vitum mörg hver ekki hvar við munum dvelja á morgun
Við grátum helling
Við gleymum að borða
Við villumst í umferðinni
Við sofum lítið eða ekkert
Við erum mörg hver að hugsa um foreldra okkar
Við hugsum ekki skýrt
Við vorum kannski að sjá heimilið okkar í síðasta sinn í gær þegar við hlupum eins og hauslausar hænur að ná í nauðsynjar en stóðum allt í einu á bílastæðinu með klakavélina, harðfiskinn frá Bjössa kenn, uppáhalds blómið, jóladúkinn sem amma saumaði, rjúpurnar sem Nonni veiddi, lambaskrokkin sem ég var nýbúin að kaupa, marengstertuna úr frystinum og fleira ekki nauðsynlegt.
Við viljum núna fá að vera með fjölskyldum okkar og nánustu ættingjum eins og restin af bænum okkar og hjálpast að við að vinna úr því gríðarlega áfalli sem við höfum orðið fyrir.
Það sem þarf að gera núna er að koma upp samverustað eða stöðum þar sem fólk getur hist með börnin sín, talað um reynsluna sem við höfum orðið fyrir og bara verið saman. Stað þar sem við getum hjálpast að við að búa til rútínu fyrir barnafólk með allskonar leik- og námsefni fyrir börnin.
Það þarf að bjóða fólki upp á faglega aðstoð til að vinna úr áfallinu.
Og síðast en ekki síst það þarf að segja okkur:
Að það verði allt í lagi með afkomu okkar
Að okkur verði tryggður dvalarstaður núna og í framtíðinni
Að við fáum allt sem við höfum byggt upp bætt
Það þarf að byggja varnargarð utan um okkur fólkið í Grindavík.“
