Þegar veturinn brast á breyttist gangur stríðsins og það fraus eiginlega fast á margan hátt og herir stríðsaðilanna gátu ekki lengur sótt fram. Við tók gamaldags skotgrafahernaður, til dæmis í Bakhmut þar sem gríðarlegt mannfall hefur orðið í baráttu um nokkur hundruð metra lands.
En nú óttast Úkraínumenn og Vesturlönd að þessi kyrrstaða á vígvellinum fari að taka enda.
Á meðan málaliðar frá Wagnerhópnum hafa barist í fremstu víglínu og nánast verið leiddir til slátrunar í þúsundatali, hafa Rússar þjálfað herkvadda menn fjarri fremstu víglínum.
Í september var tilkynnt um herkvaðningu 300.000 manna og stór hluti þeirra hefur ekki enn upplifað bardaga í fremstu víglínu.
„Það þurfti að senda suma strax á vígvöllinn því Úkraínumönnum gekk mjög vel í Kharkiv og menn óttuðust að það yrði valtað yfir þá þar en ég giska á að 150.000 af herkvöddu hermönnunum bíði að baki víglínunni og hafi ekki verið í fremstu víglínu,“ sagði Kristian Lindhardt, hjá danska varnarmálaskólanum, í samtali við Danska ríkisútvarpið.
Hann benti á að þar sem rússnesku hermennirnir hafi verið við þjálfun í fjóra mánuði séu þeir í allt öðrum gæðaflokki en þeir hermenn sem úkraínsku hermennirnir hafa barist við í vetur. Einnig megi búast við að þeir séu með góðan útbúnað og frekar vel þjálfaðir.
Spurningin er síðan hvar Rússar muni ráðast til atlögu þegar þeir hefja stórsókn sína. Upplýsingar Úkraínumanna benda til að þeir muni aftur reyna að ná Kyiv á sitt vald. Lindhardt sagðist telja að höfuðborgin sé upplagt markmið fyrir Rússa. Ef þeim takist að ná borginni á sitt vald þá hafi þeir tekið stórt skref í átt að sigri. Þar séu stjórnvöld og stjórnkerfið með höfuðstöðvar.
Aðspurður hvort þessi sókn sé síðasta tækifæri Rússa til að ná árangri í Úkraínu sagði Lindhardt að svo væri ekki. Rússar hafi eins mörg tækifæri og þeir vilja, af þeim sökum megi aldrei vanmeta Rússa.
„Það hefur jú gengið hrikalega illa hjá Rússum í þessu stríði og það getur fengið okkur til að halda að við getum vel ráðið við þá. Það væru stór mistök. Rússarnir geta komið aftur í vor og aftur ári síðar og aftur árið eftir það. Þetta snýst um hversu lengi þeir nenna því,“ sagði Lindhardt.
