Fréttablaðið skýrir frá þessu í dag. Fram kemur að 2019 hafi spilakassar skilað samtökunum 427 milljónum í tekjur en heildartekjur samtakanna námu þá 2,7 milljörðum. Kristín S. Hjálmtýsdóttir, framkvæmdastjóri Rauða krossins, sagði að handbært fé geti aðeins staðið undir eins árs útgjöldum verkefna sem spilakassarnir fjármagna þegar hún var spurð hvort fjármagn úr spilakössum sé nauðsynlegt til að reka verkefni samtakanna.
Hún sagði að tekjur frá stjórnvöldum, sem voru tæplega einn milljarður 2019, fari í að greiða kostnað við rekstur ákveðinna verkefna en sjálfsaflafé fari í áhersluverkefni hverju sinni. „Dæmi um slík verkefni eru viðbragðshópar og áfallateymi um allt land, Hjálparsíminn 1717, skaðaminnkunarverkefni og vinaverkefni til að rjúfa einangrun ýmissa hópa. Heildarkostnaður af slíkum verkefnum var um 1,5 milljarðar króna á árinu 2019,“ sagði hún.
Kristín var spurð hvort það sé þversögn í því að nota framlög úr spilakössum til að bregðast við neyð ákveðinna hópa þar sem spilakassarnir skapi neyð hjá öðrum hópi, spilafíklum. Hún sagði að ef ráðist væri í fjáröflun í dag yrði önnur leið fyrir valinu. „Þessi fjáröflunarleið nær aftur til áttunda áratugar síðustu aldar með svokölluðum „tíkallaspilum“, sem á þeim tíma fjármögnuðu aðstoð við þá sem lentu í gosinu í Vestmannaeyjum,“ sagði Kristín sem sagði að Rauði krossinn sé sammála SÁS um mikilvægi þess að vernda þann viðkvæma hóp sem glímir við spilavanda. „Við teljum rétt að stjórnvöld leiði þá vinnu að koma á einhverju kerfi eins og spilakortum,“ sagði hún.
Hún sagði að Rauði krossinn hafi stórt og mikið hlutverk í almannavörnum hér á landi og það sé mikilvægt fyrir samtökin að eiga fé í handraðanum. Það sé ekki stefnan að safna fjármunum, heldur verja þeim jafnóðum til góðra verka.
