Svarthöfði hefur gaman að góðu gríni. Sérstaklega því sem veltir samfélagi okkar á koll og sýnir hversu miklir molbúar við erum í raun og veru. Undirstrikar gullfiskaminni þjóðarinnar og þá sjálfspíningarhvöt sem samfélagið í heild sinni er haldið. Svarthöfði getur hlegið að því af því að hann er vel menntaður, vel gefinn og lætur ekki blekkja sig svo auðveldlega. Þess vegna er gaman að hía á hina.

Grín getur náttúrulega verið margs konar og ekki allir sem fíla sama grínið. Svarthöfði hefur lúmskt gaman af því að fylgjast með einni tegund af gríni, sem á í raun lítið skylt við grín – meira frekju og yfirgang.

Svarthöfði er að sjálfsögðu að tala um það þegar að fólk ákveður að misnota stöðu sína og frægð til að sópa yfir háalvarlega atburði með gríni. Svona: Hei, ég var rosa vond manneskja og eiginlega frekar ógeðsleg en í staðinn fyrir að biðjast bara afsökunar og játa vanmátt minn ætla ég að semja nokkra brandara og hirða af ykkur peningana. Síðan ætla ég að leggjast upp í rúm í lok kvölds, velta mér upp úr blóðpeningunum og hlæja að ykkur fávitunum sem kokgleyptuð þessa vitleysu og hugsa núna: Hei, þetta er nú bara fín persóna eftir allt saman. Áfram ég!

Þessi aðferð sem kennd er við grín virkar svo vel að Svarthöfða finnst magnað að stjórnmálamenn noti hana ekki meira til að breiða yfir axarsköftin. Þá væri allavega gaman að horfa á fréttir og fylgjast með umræðuþáttum – þótt þeir snerust ekki um neitt vitrænt. Það sem Svarthöfða finnst hins vegar enn magnaðra er að þegar hann viðrar þessa skoðun sína á mannamótum hlaupa allir óbermunum til varna. Saka Svarthöfða um að eyðileggja fyrir góðu fólki. Svarthöfði vill samt minna á að gott fólk hleypur ekki frá mistökunum og snýr þeim svo upp í gróðadrifið grín án þess að læra nokkurn skapaðan hlut. Gott fólk hefur rænu á því að líta í eigin barm, gangast við misgáningnum og taka ábyrgð – ekki bara í færslu á Facebook. En það er náttúrulega ekki jafn fyndið.