Eltihrellirinn alræmdi á Akureyri, Magni Linberg, segist á Facebook-síðu sinni hafa „svæft“ mann svo hann varð meðvitundarlaus. Hann segir að hefði hann ekki verið svo nálægt byggð þá hefði hann „klárað“ manninn. Magni segir sjálfur að atvikið hafi átt sér stað við Hlíðarbæ á Akureyri síðastliðinn laugardag.
Lögreglan á Akureyri kannast ekki við málið og segir Bergur Jónsson lögreglufulltrúi ekkert slíkt mál hafa komið á borð lögreglu. Því er óvíst hvort atvikið hafi átt sér stað í raun og veru. Það er þó ljóst að þó það sé uppspuni frá rótum þá sýni það vel hugarheim Magna.
Líkt og DV hefur ítrekað fjallað um hefur Magni stundað að hrella konur í fjörutíu ár. Hann er dæmdur ofbeldismaður en árið 1979 játaði Magni að hafa brotist inn til ófrískrar konu um miðja nótt, ráðist á hana og reynt að binda hana með snæri sem hann hafði meðferðis.
Magni birti eftirfarandi stöðufærslu á Facebook-síðu sinni í gær. „Það var þannig að ég var á leið út í sveit í vinnuferð, svo sem ekkert merkilegt við það sem slíkt en það er það sem á leið minni á áfangastað gerist sem er öllu fréttnæmara og athyglisverðara. Þegar ég er komin til móts við Toyotu húsið og nýbúin að fara yfir gatnamótin niður að Shell þá sé ég í baksýnisspeglinum að það kemur bíll á töluverðri siglingu á eftir mér, yfir á eld rauðu fór hann, hélt ég fyrst að ökumanninum væri eitthvað brátt í brók með sitt eigið erindi sem stuttu síðar reyndist rétt, þegar hann hefur náð mér stuttu síðar þá kemur hann upp að mér öllu nær en ég kærði mig um, þetta aksturs háttalag hans var orðið dálítið ögrandi þegar ég fer inn í hringtorgið hjá Byko,“ skrifar Magni.
Hann lýsir atvikinu í löngu máli og enn lengri setningum. „Þegar ég er komin að Hlíðarbæ þá ákvað ég að beygja þar inn því ég hélt að ökumaðurinn ætti við mig eitthvert erindi, ég ek alveg að húsinu og legg þannig að ég sný í suður og með vinstri hliðina á bílnum að húsinu, þar stoppa ég og sé þegar ökumaðurinn stígur út og gengur í átt að mínum bíl, á þessum tímapunkti var ég farin að fá óþægilega tilfinningu fyrir þessu öllu, ég stíg sjálfur út úr bílnum og stend þar þegar þessi maður kemur upp að mér og það með steyttan hnefann,“ segir Magni.
Magni segir að þessi ónefndi maður hafi ausað yfir sig fúkyrðum. „Svo mikið lá honum á að segja sitt álit á mér varðandi mín mál sem í fréttum hafa verið undanfarið, ég bara stóð þarna og hlustaði rólegur á manninn ausa úr sínum skálum, þegar ég hélt að hann væri hættur þessum hamagang þá ætlaði ég að spyrja hann hvort að hann væri búin og síðan bara setjast aftur inn í bílinn og keyra í burtu, en áður en ég komst til þess að spyrja spurningarinnar þá sagði hann orðrétt eftirfarandi, svona til að leggja meiri áherslu á sína meiningu! “við vitum hver börnin þín eru og þú vilt ekki að neitt komi fyrir þau”, þetta er svona týpískur hótunarstíll hjá þeim sem eru innst inni ekki miklir bógar þegar á hólminn er komið,“ segir Magni.
Hann segist hafa reiðst þegar börn hans komu til sögu og þá hafi hann veist að honum. „Til að gera langa sögu stutta og það um eftirhreturnar af okkar samskiptum þá get ég sagt ykkur það að áður en vesalings maðurinn sofnaði í fanginu á mér þá sagði ég honum að þetta skildi hann aldrei gera aftur, ég sagði honum að ef ég sæi hann aftur þá myndi ég klára það sem ég væri byrjaður á, ég fékk upp úr honum hverjir hefðu sent hann til að hóta mér, ég dró upp úr honum alla þá sögu og rúmlega það, ég bað hann um að skila ákveðinni kveðju til þeirra sem að þessu stóðu, þegar hann var sofnaður þá skröllti ég honum inní bílinn og áður en ég yfirgaf svæðið þá tók ég mynd af honum liggjandi í aftursætinu, einnig tók ég mynd af ökuskírteini hans, ég skrifaði stutt skilaboð til hans og setti í farþegasætið frammi, ég gekk úr skugga um að mannauminginn andaði áður en ég fór, en mín vegna hefði hann mátt vera steindauður, en það verður hann ef ég sé hann aftur, ég hefði ekki grátið það þó hans lítilsverðugu ævi hefði verið lokið þarna,“ skrifar Magni.
Ásgeir Runólfsson, einn fárra sem lækar færslur Magna, spyr Magna hver hafi sent þennan mann. Þá svarar Magni: „Þessi andskoti fekk það sem hann kallaði yfir sig og ég hefði hiklaust klárað hann á staðnum ef ég hefði ekki verið þetta nærri byggð, en þetta atvik setur þetta allt saman í nýtt samhengi, þetta lið er farið að senda handrukkara til að koma sínum skilaboðum á framfæri, það er nokkuð lágt lagst þykir mér.“
Ásgeir segist, hefði hann verið á staðnum, að hann hefði kippt niður um hann buxurnar og troðið hrossaskít upp í hann. Því svarar Magni: „Ég ætla ekki að segja þér hvað ég hugsaði á meðan ég tróð honum inní bílinn og tók myndir af honum, en ég leggst ekki svo lágt að beita svívirðingum, það er hellingur af fólki í mínu máli sem það gerir en ég svara ekki í sömu mynt, allt mitt hingað til hefur verið sannleikurinn og engar svívirðingar, þó svo að sumir vilja túlka sum skrifin mín þannig, það er eina leiðin til að fara í gegnum þetta og það er með heilsteyptri sjálfsvirðingu og án allra svívirðinga, að þurfa aldrei að horfa til baka og segja að ég hefði ekki átt að gera þetta eða hitt, en þennan andskota hefði ég átt að jarða bak við hús.“
