Útvarpskonan og vitringurinn Vera Illugadóttir er búin að ættleiða lemúr! Já, þið rekið eflaust upp stór augu, því lemúrar eru jú fjarri því að þrífast á Íslandi, en þessi býr dálítið langt í burtu. Við heyrðum í Veru til að forvitnast um litla lemúrinn hennar.
„Þetta er svipað og fólk sem gerist heimsforeldrar fátækra barna og munaðarleysingja úti í heimi, nema hvað ég styrki lítinn músalemúr sem býr á lemúrarannsókna – og verndunarstöð í Duke-háskóla í Norður-Karólínu,“ segir Vera í samtali við blaðakonu Bleikt.
Hún hafði lengi fylgst með starfi þessarar rannsóknastöðvar sem er leiðandi í rannsóknum og verndum lemúra á heimsvísu. „Þegar ég sá svo að þeir buðu upp á „ættleiðingar“ fannst mér sjálfsagt að styðja það starf.“
„Lemúrar eru meðal minna uppáhalds dýra, og ég rek auðvitað vefritið Lemúrinn.is með öðrum. Þetta eru mjög merkilegar og fjölbreytilegar skepnur, og í gríðarlegi mikilli útrýmingarhættu, svo mér finnst mikilvægt styðja verndunarstarf í þeirra þágu.“
Lemúrinn hennar Veru er svokallaður músalemúr, sem er minnsta lemúrategundin, á stærð við mús eins og nafnið bendir til. „Hún heitir Thistle, er kvenkyns, fimm ára gömul, og samkvæmt pappírunum sem ég hef fengið um hana er hún fjörug og hefur gaman af því að stökkva milli trjágreina og éta maðka.“
Svo heppilega vill til að eitt af því sem er innifalið í ættleiðingunni er að Vera má koma og heimsækja rannsóknarstöðina og þá um leið sinn lemúr. „Ég á ekki beint annað erindi til Norður-Karólínu á næstunni en vonandi get ég kíkt á hana einhverntímann. Það yrðu vafalaust miklir fagnaðarfundir!“
Að lokum ákvað blaðakona að inna Veru eftir frekari gæludýraeign. „Ég á annars bara gamlan kött sem býr hjá foreldrum mínum. Við vorum miklir vinir en hann hefur aldrei fyrirgefið mér fyrir að hafa flutt að heiman fyrir sjö árum og virðir mig ekki lengur viðlits.“
