Höfundur: Bryndís Loftsdóttir.
–
Extravaganza er nýtt íslenskt verk eftir Sölku Guðmundsdóttur. Sögusviðið er stór blokk sem áður hýsti skjólstæðinga félagsmálastofnunar en hefur nú verið yfirtekin af Porcellus, hagnaðardrifnu fasteignafélagi í gistiiðnaðinum. Allir íbúar blokkarinnar eru á bak og burt nema Lýdía, sem áfram hefur fengið að búa í blokkinni gegn því að sjá um móttöku og þjónustu við gesti. Til þess að drýgja bæturnar hefur hún auk þess tekið að sér sölu á stórkostlegu lífsstílsnæringardufti. Eftirspurnin er hins vegar minni en framboðið og draumur Lýdíu um að komast á Super Life Extravaganza hvataráðstefnuna í Düsseldorf virðist að engu ætla að verða. Þá rekst hún fyrir tilviljun á nágranna sinn sem búið hefur um sig í geymslu blokkarinnar frá því honum var gert að tæma íbúð sína. Saman leggja þau drög að nýrri söluvöru fyrir ferðamenn og vonin um að fljúga til Düsseldorf með öllum heitustu lífsstílsgyðjum landsins lifnar á ný.
Brynja Björnsdóttir hannar leiksviðið sem er á margan hátt svo spennandi að efna hefði mátt til leikritasamkeppni út frá sviðsmyndinni. Veggir með ótal hornum og hurðum hlykkjast þvert yfir sviðið líkt og hótelgangur í margendurbættri byggingu. Handrit verksins nær hins vegar engu flugi og er í raun á sama plani og lífsstílsduftið sem ætlunin er að gera grín að, óspennandi innihald í æsilegum umbúðum. Leikararnir leggja sig þó alla fram en leikstjórnin er stefnulaus og lausnir viðvaningslegar. Í handritinu er daðrað við gerviveröld, revíuform, pólitík og gleðiharmleik en ekki er tekið afgerandi skref í neina átt. Persónurnar tala mikið við sjálfar sig og í eintölum en sjaldan tekst að byggja upp spennandi samtöl. Þrátt fyrir góðan vilja leikaranna þá tekst þeim illa að tengjast áhorfendum.
Í raun er handritið líkt og fyrsta uppkast að leikriti þar sem eftir á að kafa dýpra, þróa persónur og velja og hafna hvert halda skal. Hugmyndin að ádeilugamanleikriti um ferðamannabóluna er spennandi og örugglega vænleg söluvara fyrir miðasöluna. Það eru því vonbrigði að allur sá efniviður sem sannarlega er til staðar skuli ekki hafa verið nýttur með skemmtilegri hætti.
Handrit verksins nær engu flugi og er í raun á sama plani og lífsstílsduftið sem ætlunin er að gera grín að, óspennandi innihald í æsilegum umbúðum.
