Nornaveiðar hafa verið mikið í umræðunni undanfarin ár og enginn þjóðfélagshópur svo valdamikill að hann álíti ekki að hann verði fyrir barðinu á slíku þegar hann er gagnrýndur. Því er hressandi að sjá mynd um hinar raunverulegu nornaveiðar, sem áttu sér stað bæði í Evrópu og Norður-Ameríku á 17. öld og Hrafn Gunnlaugsson gerði ágætis skil í Myrkrahöfðingjanum.

Frægasta skáldverkið um nornafárið er Eldraun Arthurs Miller, sem hefur verið kvikmynduð með Daniel Day-Lewis og frábærlega sett upp af Þjóðleikhúsinu nýlega. Sú saga fjallaði í raun um ofsóknir mccarthyismans, en í The Witch er farin allt önnur leið. Því hér eru nornirnar raunverulegar. Eða hvað?

Þetta er í raun hin hliðin á sögu Millers, sjónarhóll samtímans þar sem hið yfirnáttúrulega er jafn raunverulegt og hvað annað. Tungumálið er sótt beint í frumheimildir og verður maður að hafa sig allan við til að skilja það, en þetta, ásamt firnasterkum leik bæði barna og fullorðinna, gerir að verkum að hún fangar tímabilið vel og virkar raunsæisleg þrátt fyrir yfirnáttúrulegan efnivið.

Þeir sem eiga von á hefðbundinni hryllingsmynd verða vísast fyrir vonbrigðum, það er myndin ekki. Þessi mynd er eiginlega ekki eins og nein önnur, sem hlýtur eitt og sér að teljast kostur. Það bregður fyrir ádeilu á múgsefjun í anda Millers, en einnig eru farnar ótroðnar slóðir eins og í annarri nornamynd, Blair Witch Project, sem oft hefur verið stæld síðan. Maður veit ekki alveg hvar maður hefur mynd þessa, en hún situr lengi með manni.

Blair Witch mætir Arthur Miller, það gæti verið mun verra.