Jólin eru sálfræðileg áskorun fyrir hunda sem eru einhver vanaföstustu dýr sem til eru. Skyndilega hefur enginn tíma til að fara út í göngutúr. Allt er fullt af gestum allir að farast úr stressi. Þar að auki er föst steikarlykt í loftinu alla hátíðina. Það er algjörlega undir mannúð eigandans komið hvort voffi fái eitthvað af afgöngunum. Sumir verða að láta sér nægja þurrfóðrið. Þegar jólin eru loksins búin og smá rútína að komast á lífið aftur þá skella áramótin á með sprengjum og meiri steik.
Kettir „liffa og njódda“ á jólunum, sérstaklega ungir og fjörugir kettir. Nóg framboð er af dinglandi skrauti sem þeir geta eyðilagt og sígilt er að að rústa jólatrénu sjálfu. Þrátt fyrir að gera þennan óskunda fá þeir einhverra hluta vegna jólagjafir, nammi eða nýja mús. Þeir sýna samt ekkert þakklæti enda fyrir neðan þeirra virðingu að sýna mannfólki slíkt. Það eina sem köttum mislíkar við hátíðina er þegar eigendurnir klæða þá í búning og taka jólakattarmynd til að setja á Facebook.
„Gleymum ekki smáfuglunum um jólin“ er mottó sem margir halda í heiðri. Er þá jafnvel rokið út í gæludýraverslun til þess að kaupa korn handa þessum krúttbollum sem eiga svo bágt í kuldanum. Veturnir eru erfiðir fyrir þessi litlu grey sem nenna ekki að fljúga yfir hafið á haustin. Jólin geta því verið lífsbjörg fyrir fugl sem hefur gengið erfiðlega að redda sér í gogginn um haustið. Eftir jólin er öllum hins vegar sama um smáfuglana, jafnvel þó að þá hefjist köldustu mánuðir ársins.
Gullfiskar eru frekar óáhugaverð kvikindi. Svo óáhugaverð að eigendurnir gleyma gjarnan að skipta um vatn hjá þeim og hreinsa búrið. Er líklegt að það sé ein helsta dánarorsök gullfiska og er tilverunni í kjölfarið sturtað niður í klósettið með lítilli viðhöfn. Fyrir jólin er hver krókur og kimi heimilsins þrifinn, þar á meðal fiskabúrið. Jólaþrifin geta því verið lífsbjörg gullfiskanna.
Enginn veit hvað kýrnar hugsa á jólunum. Sjálfsagt eru þær að plotta eitthvað og best að vera var um sig. Sagan segir að kýrnar tali saman á mannamáli á jólunum. Það gera þær svo aftur bæði á nýársnótt og þrettándanum. Af hverju er ómögulegt að segja, kannski bara til að grilla í okkur mönnunum sem grillum þær á sumrin.
Jólin eru besti tíminn á árinu fyrir sauðfé. Nema það sauðfé sem endar sem hangikjöt á diskum manna á jóladag. Jólin eru nefnilega fengitíminn og hátíðin því eins og eitt allsherjar rómverskt kynsvall. Í sveitum landsins eru frygðarstunur hrúta og kinda ómissandi hluti af jólunum. Rétt eins og að heyra kirkjuklukkurnar hringja klukkan sex á aðfangadagskvöldi á gufunni.
Aldrei eru egg eins mikilvæg fyrir menn og í jólabakstrinum. Er því mikil pressa á hænunum að verpa en bændur reyna að dreifa álaginu. Sjálfsagt eru jólin sjálf frekar tilbreytingarlítil fyrir þessa litlu vinnuþjarka, að minnsta kosti varphænsnin. Líklegra er að landnámshænur fái nokkur auka korn eins og mörg önnur húsdýr.
Hestar eru snobbdýr og því oft mikið tilstand í kringum þá. Hesthúsin eru gjarnan skreytt og hestamennirnir sjálfir halda gjarnan glögg þar. Eins og allir vita kunna Íslendingar ekki að halda glögg. Verða þeir ofurölvi og spýja rauðu í allar áttir. Þetta getur valdið töluverðu ónæði fyrir grey hrossin sem kjósa helst ró og næði. Jólin eru þó ólíkt skárri fyrir hestana en áramótin þegar þeir geta hreinlega tryllst af hræðslu við sprengingarnar.
