Eftir kosningarnar í Bretlandi virðast flokkarnir vera sammála um eitt – að ráðast á BBC. Úr Verkmannaflokknum heyrist hrópað að BBC hafi verið hlutdrægt og leynt og ljóst á móti Jeremy Corbyn.
Úr Íhaldsflokknum heyrast þær raddir að BBC hafi gert lítið úr Boris Johnson og ekki getað dulið andúð sína á honum.
Íhaldið vann stórsigur og ætlar nú að leggja upp í hefndarleiðangur gegn BBC. Þrengja verulega að starfseminni. Líklega getur ekkert staðið í veginum fyrir þessum áformum. Verkamannaflokkur Corbyns er í rúst – og moðfúll út í BBC.
Eins og við þekkjum á Íslandi er handhægt að kenna fjölmiðlum, og ekki síst Ríkisútvarpinu, um þegar eitthvað fer aflaga. Eða bara að slá til þeirra með einhverjum hætti. Aldrei að vita nema það virki – geti hjálpað til að drepa málum á dreif.
Við sjáum til dæmis viðbrögðin við Samherjamálinu.
BBC hefur lengi verið eitt helsta stolt Breta. Þekkt fyrir áreiðanlegar fréttir og fréttanet sem spannar alla veröldina. Og að auki framleiðslu afburða sjónvarps- og útvarpsefnis. Á vart sinn líka í veröldinni. Þangað horfa menn eftir fyrirmyndum.
Nú vilja ábyggilega einhverjir segja að ekki sé þörf á slíku í nútímanum, í heiminum sé ofgnótt af fjölmiðlaefni. En það fólk þarf þá að vera sátt við að fá sínar upplýsingar um veröldina í síbyljunni á Facebook og á bandarísku efnisveitunum sem eru að taka yfir fjölmiðlaneysluna.
Og þá er spurning hvað er orðið af menningarlegu sjálfstæði?
(Teikningin er eftir Matt og birtist í The Daily Telegraph, áréttar það sem stendur í þessum pistli.)