Birgir Ísleifur Gunnarsson, fyrrverandi alþingismaður og ráðherra, lést aðfaranótt mánudagsins 28. október sl. á líknardeild Landspítalans í Kópavogi eftir langvarandi veikindi. Hann var 83 ára gamall. Varð skammt milli þeirra hjóna eftir nær 65 ára sambúð, en kona hans, Sonja Backman, lést fyrr í mánuðinum.
Steingrímur J. Sigfússon, forseti Alþingis, flutti minningarorð um Birgi Ísleif í dag sem hér fara eftir:
„Birgir Ísleifur Gunnarsson var fæddur í Reykjavík 19. júlí 1936. Foreldrar hans voru Jórunn Ísleifsdóttir húsmóðir og Gunnar Espólín Benediktsson hæstaréttarlögmaður. Birgir lauk stúdentsprófi við Menntaskólann í Reykjavík 1955 og lagaprófi frá Háskóla Íslands 1961, varð héraðsdómslögmaður ári síðar og hæstaréttarlögmaður 1967.
Það var snemma ljóst hvert hugur Birgis Ísleifs Gunnarssonar stefndi og hvar hann myndi skipa sér í flokk. Eftir fyrsta ár í háskóla varð hann formaður Vöku, félags lýðræðissinnaðra stúdenta, síðar formaður stúdentaráðs og loks fulltrúi stúdenta í háskólaráði. Hann var formaður Heimdallar 1959–1962 og í stjórn Sambands ungra Sjálfstæðismanna 1961–1969, formaður þess 1967–1969. Þá var Birgir framkvæmdastjóri Sambands ungra Sjálfstæðismanna 1961–1963.
Í sveitarstjórnarkosningunum 1962 var Birgir kjörinn í borgarstjórn Reykjavíkur, aðeins 25 ára gamall, og öllum ljóst að þar fór fulltrúi ungs fólks sem mikils mátti vænta af. Birgir rak meðfram störfum í borgarstjórn eigin lögmannsstofu en árið 1972 varð hann borgarstjóri í Reykjavík og var vinsæll og vel látinn meðal borgarbúa, enda gjörkunnugur málum borgarinnar. Hann hvarf úr því starfi 1978 eftir mikinn kosningasigur vinstri flokkanna sem þá mynduðu nýjan meiri hluta.
Birgir Ísleifur söðlaði þá um og var kosinn alþingismaður Reykvíkinga í desember 1979. Hér sat hann röskan áratug, fram í ársbyrjun 1991, er hann var skipaður seðlabankastjóri. Þegar Þorsteinn Pálsson myndaði ríkisstjórn sína sumarið 1987 varð Birgir Ísleifur menntamálaráðherra en sú stjórn fór frá rúmu ári síðar. Bankastjórastöðunni gegndi Birgir til sjötugsaldurs.
Fljótlega hlóðust á Birgi Ísleif margvísleg störf í stjórnum og nefndum, ýmist á vegum Sjálfstæðisflokksins, Reykjavíkurborgar eða frjálsra félagasamtaka. Hann var í forystu samtaka skógræktarmanna og var forseti Rótarý-hreyfingarinnar um hríð. Hér á Alþingi var hann formaður atvinnumálanefndar nokkur þing og virkur í alþjóðastarfi þingsins, bæði hjá þingmannasamtökum Atlantshafsbandalagsins og í Vestnorræna þingmannaráðinu. Hann sat á 12 þingum alls.
Nær alla starfsævi sína, frá ungum aldri, tók Birgir Ísleifur Gunnarsson mikinn þátt í stjórnmálastarfi og var hann jafnan valinn til forystustarfa meðal stúdenta, ungra Sjálfstæðismanna, í borgarstjórn og á Alþingi. Í Seðlabankanum átti hann einnig farsælan feril. Hann var afar háttvís í framkomu, hófsamur og vinsamlegur í samskiptum, fremur hlédrægur að dagfari en batt vináttubönd, eigi síður við pólitíska andstæðinga en samherja, sáttfús og réttsýnn við öll störf. Í málflutningi var hann hófsamur og málefnalegur.
Í Birgi Ísleifi var listamannstaug, hann var ágætur djasspíanisti og mikill tónlistarunnandi, gleðimaður í vinahópi. Genginn er dagfarsprúður og góður drengur.
Ég bið þingheim að minnast Birgis Ísleifs Gunnarssonar með því að rísa úr sætum.“
