Í dag les maður í fjölmiðlum að íslenska hagkerfið sé að snöggkólna. Gengi krónunnar hefur gefið verulega eftir undanfarið – í gamla daga hefði verið talað um stóra gengisfellingu. Þetta gerist á sama tíma og kjarasamningar eru að losna og útlit fyrir stórátök á vinnumarkaði.

Það eru allar líkur á að verðbólga magnist upp eftir eitthvert lengsta skeið verðstöðugleika sem við höfum þekkt – það hefur að talsverðu leyti verið háu krónungengi að þakka, kannski óeðlilega háu. Og þá hækka vextir á húsnæðislánum – um leið og horfur eru á að húsnæðisverð standi í stað eða lækki.

Verkalýðshreyfingin er þess albúin, fyrir utan kröfur um talsverðar kauphækkanir, að herja á ríkið vegna kjarasamninganna. Þetta má meðal annars heyra á máli Drífu Snædal, nýs forseta ASÍ. Hún talar mest um hvað ríkisstjórnin þarf að gera til að hægt sé að semja. Þannig munu spjótin væntanlega standa á þrenningunni sem leiðir flokkana í ríkisstjórn, Katrínu Jakobsdóttur, Bjarna Benediktssyni og Sigurði Inga Jóhannssyni.

Líf ríkisstjórnarinnar kann að ráðast af því hvernig tekst til.

Merkilegt er að lesa á þessum tíma hversu mörg íslensk fyrirtæki það eru sem gera upp í erlendri mynt, annað hvort krónu eða dollar. Þessi fyrirtæki standa á sinn hátt utan krónuhagkerfisins. Samkvæmt þessari frétt Ríkisútvarpsins eru þau 251 talsins. Í fréttinni segir:

Flest þessara félaga gera upp í evrum eða um 133 en 97 félög gera upp í dollurum. 82 félög halda úti starfsemi eignarhaldsfélaga. Um 40 af 251 félagi tengjast sjávarútvegi, 10 félög eru í hugbúnaðargerð, 5 í álframleiðslu og 5 eru í farþegaflutningum með áætlunarflugi  svo dæmi séu nefnd.