Í Kiljunni á miðvikudagskvöld höldum við áfram umfjöllun um bókaflokkinn Kirkjur Íslands.

Að þessu sinni skoðum við tvö verk eftir Guðjón Samúelsson, Landakotskirkju og Laugarneskirkju. Leiðsögumaður okkar er Pétur H. Ármansson arkitekt.

Kirkjurnar eru mjög ólíkar, Landakotskirkja í gotneskum stíl, með þjóðlegu ívafi, steinsteypt sem þótti mjög óvenjulegt. Laugarneskirkja í fúnkísstíl. En báðar kirkjurnar standa mjög fallega í borgarlandslaginu, Landakotskirkja gnæfir efst á hæð en Laugarneskirkja hefur í kringum sig mikið torg.

Við fáum í þáttinn ljóðskáldið Mazen Maarouf. Hann er Palestínumaður, sem hefur verið flóttamaður  í Líbanon allt sitt líf, en hefur undanfarin misseri notið hælis á Íslandi. Ljóð Mazens hafa verið þýdd á ýmis tungumál, en hann hefur að auki þýtt íslenska höfunda yfir á arabísku. Reynsla hans er mjög ólík þeirri sem við eigum að venjast – Mazen hefur enga pappíra, borgaraleg réttindi né þá vernd sem við myndum telja að rithöfundar þyrftu að hafa.

Gagnrýnendur þáttarins fjalla um tvær bækur: Útlaga eftir Jakob Ejersbo og Klaustrið á Skriðu eftir Steinunni Kristjánsdóttur. Síðarnefnda bókin fékk Fjöruverðlaunin um daginn.

En Bragi er á sínum stað.